francois

Βασίλης Τσιτσάνης

209 posts in this topic

Μια και τα χώνουμε στα rare σε σχέση με τον Βασίλη, μην ξεχάσουμε στις 4 το αφιέρωμα στο ''Έχει γούστο''. :huh:

Share this post


Link to post
Share on other sites

http://www.elliniko-fenomeno.gr/?p=2856

Βασίλης Τσιτσάνης

18 Ιανουαρίου 2008

the link in the article: Mikis Theodorakis to Vasilis Tsitsanis

Ιστορικά είχε δηλώσει ..Για να γράψεις τέτοια μουσική πρέπει να πονέσεις, να πεινάσεις. Σήμερα όλοι τα έχουν όλα. Οι δίσκοι μπήκαν στη βιομηχανία. Κάποτε για να γραμμοφωνήσουμε ένα τραγούδι κάναμε ένα μήνα. Σήμερα γράφουν δέκα σε μία μέρα. Όλες αυτές οι ευκολίες είναι καταστρεπτικές για το μυαλό, την ψυχή, τη φαντασία. Γράφουν ένα τραγουδάκι στο πόδι, γίνεται σουξέ και την άλλη μέρα γεμίζουν οι τσέπες τους λεφτά. Πάνε σε κέντρα και παίρνουν μεροκάματο που δεν παίρναμε εμείς σ΄ ένα μήνα. Ο τραγουδιστής δεν πρέπει να τα βλέπει όλα με κέρδος, αν θέλει να δημιουργήσει..

Σαν σήμερα γεννήθηκε (1915) και σαν σήμερα πέθανε (1985)ένας από τους κορυφαίος έλληνες δημιουργός συνθέτης, στιχουργούς και τραγουδιστης του 20ου αιώνα,από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες και αναμορφωτής του ρεμπέτικου και της λαϊκής μουσικής.

Ο μεγάλος βιρτουόζος του μπουζουκιού, ζωγράφος του ελληνικού τραγουδιού γεννήθηκε στα Τρίκαλα από γονείς Ηπειρώτες στις 18 του Γενάρη 1915.

Ο πατέρας είχε δικό του τσαρουχάδικο στα Τρίκαλα. Δούλευε σκληρά για να καταφέρει να συντηρήσει τη πολυμελή οικογένειά του. Μέσα στο τσαρουχάδικο σε μία γωνιά ανάμεσα στα τσαρούχια στα σφυριά και τ αμόνια ήταν κρεμασμένη μία μαντόλα.

Όταν ο μπάρμπα-Κώστας είχε κέφια ή σεκλέτια την ξεκρέμαγε την κούρδιζε και το ριχνε στο τραγούδι, ως επι τω πλείστον κλέφτικα και δημοτικά τραγούδια. Ο μικρός Βασίλης καμάρωνε τον πατέρα του κι από μέσα του ευχόταν να μπορέσει και αυτός μία ημέρα να κάνει το ίδιο. Που και που δοκίμαζε τις πρώτες νότες, έγραφε στιχάκια και τραγουδάκια και προσπαθούσε να τους δώσει με την μαντόλα του πατέρα του ήχο και χρώμα.

Τo 1927 όταν ήταν ακόμα δώδεκα χρονών, πέθανε ο κυρ-Κώστας και άφησε στο μικρό Βασίλη μοναδική κληρονομιά τη Μαντόλα. Ο Βασίλης αφού της μάκρυνε το χέρι, τη μετέτρεψε σε μπουζούκι. Το μπουζούκι ήταν το μεράκι του.

Το βιολί το μπουζούκι και το μπαγλαμαδάκι, αυτά τα τρία όργανα έμαθε ο Βασίλης να τα παίζει στα δάχτυλα και με τα δάχτυλα. Κατ αρχήν άρχισε ο Τσιτσάνης να διδάσκεται βιολί και μαντόλα , δάσκαλος του ήταν ο Ιταλός μαέστρος Γκιόσας, αυτός ερχόταν με το συγκρότημά του το τρίο Μπαρόνι κάθε καλοκαίρι από την Ρώμη στα Τρίκαλα.

Όταν ο Βασίλης έγινε 14 χρονών άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια, ένα από αυτά ήταν η αιτία να μείνει μετεξεταστέος στο μάθημα της γεωγραφίας. Μια μέρα στη τάξη τραγούδησε το καινούριο του σουξέ, μες στην Παραγουάη σ ένα φίνο ακρογιάλι

Αμέσως την άλλη ημέρα τον φώναξε ο καθηγητής στο γραφείο καιτου λέει: ..έτσι λοιπόν κ. Τσιτσάνη, η Παραγουάη έχει φίνο ακρογιάλι Έλα το Σεπτέμβριο να μας δείξεις που βρίσκεται να πάμε κι εμείς ένα ταξιδάκι.. Και ο Βασίλης ένα καλοκαίρι ίδρωνε και ξεϊδρωνε -όχι στη Παραγουάη, αλλά στα Τρίκαλα-, για να μάθει καλά τη Γεωγραφία.

Στις 26 Μαΐου 1929, ο αθλητής Βασίλης Τσιτσάνης πήρε από τον Δήμο Τρικάλων, το έπαθλο Χρυσό Καλαμάρι στο άλμα τριπλούν, με 11,41 μέτρα, έσπασε ρεκόρ. Είκοσι χρονών, στιλάτος και ωραίος, έρχεται στη Πρωτεύουσα για να σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο.

Το όνειρο του ήταν να γίνει δικηγόρος. Πλην όμως η Αθήνα ήταν ακριβή, τα χρήματα δεν έφταναν για την συντήρηση του, το ενοίκιο κτλ. Έτσι αναγκάζεται ν΄ αλλάξει σχέδια και αρχίζει να εργάζεται με το μπουζούκι του σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Κατ αρχήν στο κέντρο Μπιζέλια και αργότερα στο Κουκλάκι.

Το 1937 συνόδευε στα τραγούδια τον γνωστό τραγουδιστή Περδικόπουλο, (σιγά καλέ μου σιγά, σιγά την άμαξα). Τον ίδιο χρόνο υπογράφει συμβόλαιο με την εταιρία δίσκων (78 στροφών) ODEON. Από εκεί και πέρα παίζει και τραγουδά στο κέντρο Πλάτανος, το οποίο κάθε βράδυ γεμίζει από φοιτητές που πηγαίνουν ν ακούσουν το μπουζούκι του Τσιτσάνη!

Κατά τα τέλη του 1937 εγκαταλείπει την Αθήνα και φεύγει για τη Θεσσαλονίκη που μέχρι το 1940 υπηρετεί στο στράτευμα. Από τα 20 μέχρι και 23 χρόνια γράφει 153 τραγούδια, ένα μπαράζ επιτυχιών! Αρχόντισσα, Τσιγκάνα μου γλυκιά, Στο φίνο ακρογιάλι, Καλαμπακιώτισσα κ.α Τα τραγούδια του τα φωνογράφησε στις εταιρίες Χις-Μάστερ-Βόϊς και Κολούμπια.

Όταν ο μαέστρος της Κολούμπια, Πάνος Τούντας, άκουσε ένα οργανικό κομμάτι του Τστσάνη, αναφώνησε: Αυτό παιδί μου Τσιτσάνη, είναι συμφωνικό έργο, είναι κονσέρτο, είναι θαύμα, αριστούργημα!.., Οι συνθέσεις του Τσιτσάνη τραγουδήθηκαν από γνωστούς τραγουδιστές, π.χ ο Στράτος Παγιουμτζής, οι Μάρκος Βαμβακάρης και Απόστολος Χατζηχρήστος, η Ιωάννα Γεωργακοπούλου, η Νταίζη Σταυροπούλου και η Ισπανίδα σοπράνο Ελβίρα-Ιντάλγκο-Κάκη (αυτή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα καθηγήτρια της Μαρίας Κάλλας).

Το 1942 παντρεύεται τη Ζωή Σαμαρά από τα Γρεβενά. Κουμπάρος γίνεται ο διοικητής Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, Νίκος Μονοχούντης, προσωπικός φίλος και θαυμαστής του έργου του Τσιτσάνη. Με την Ζωή ο Βασίλης απέκτησε δύο παιδιά, τον Κώστα και την Βικτωρία.

Μέχρι το 1946 παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη τραγουδώντας σε διάφορα κέντρα. Το 1943 έπαιξε στη ταβέρνα του Kουτσούρα Δαλαμάγκα, εκεί έγραψε και τα περίφημα τραγούδια: Μπαξέ τσιφλίκι, Αραπίνες, το Μπλόκο, Στα Τρίκαλα στα δυο βουνά, Στου Αλευρά τη μάντρα. Παρ όλο που είχε κουμπάρο τον διοικητή της Χωροφυλακής αυτό δεν τον εμπόδισε να εκφράσει τα συναισθήματα του υπέρ της Εθνικής Αντίστασης και να γράψει δύο ύμνους για το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ.

Αυτό έγινε το 1944. Απ ό,τι αναφέρει ο στιχουργός Κ. Βίρβος, αυτούς τους ύμνους τους τραγούδησε ο Τσιτσάνης κρυφά στο ουζερί του το 1946 που ξαναγύρισε πάλι στην Αθήνα. Ζήτω το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ

Χρόνια τώρα πάνω στα βουνά της Ελλάδας τα γερά παιδιά το ντουφέκι πάντα συντροφιά πολεμούν για την λευτεριά ζήτω το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ της ΕΠΟΝ ο κάθε ήρωας δόξα και τιμή στους τρεις εσάς

Οι ύμνοι δεν ηχογραφήθηκαν σε δίσκο, αλλά τραγουδήθηκαν από τους αριστερούς. Το 1946 ξανάρχεται ο Τσιτσάνης στην Αθήνα, και στα υπόλοιπα 37 χρόνια προτού αρρωστήσει, γράφει αδιάκοπα καινούριες επιτυχίες που γίνονται γνωστές από νέα ονόματα τραγουδιστών, (Τσαουσάκης, Μπέλου, Νίνου, Χρυσάφη αλλά και παλαιότερους συνεργάτες του).

Τα τραγούδια του Τσιτσάνη εκφράζουν τον πόνο της προσφυγιάς, τον αγώνα, το μόχθο, μιλούν περισσότερο στις καρδιές των φτωχών των ταλαιπωρημένων. Τραγούδια για όλες τις ψυχικές καταστάσεις των ανθρώπων για όλα τα κοινωνικά στρώματα: Κάποια μάνα αναστενάζει - Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι - Αντιλαλούνε τα βουνά - Χωρίσαμε ένα δειλινό - Όμορφη Θεσσαλονίκη. Στη κορυφή των επιτυχιών βρίσκεται η Συννεφιασμένη Κυριακή.

.. Ό,τι αισθάνομαι το στιχουργώ, το μελοποιώ, του δίνω ζωή και φτερά, με το μπουζούκι και το μπαγλαμαδάκι μου το τραγουδώ. Οι στίχοι και οι νότες είναι εκφράσεις της ψυχής μου. Είναι η ίδια η ζωή μου, είναι η ζωή όλων των ανθρώπων, με τις λύπες και τις χαρές της

Ο Βασίλης ήταν μία αστείρευτη πνευματική πηγή, ήταν ποιητής και ταυτόχρονα ζωγράφος, ζωγράφιζε με την μουσική και με τα τραγούδια που έγραφε! Ήταν ο ,,Θεόφιλος,, της λαϊκής τέχνης. Ένας συνετός προσγειωμένος άνθρωπος, ένας μεγαλοφυής συνθέτης! Δίπλα του αναδείχτηκαν τα μεγαλύτερα αστέρια του λαϊκού τραγουδιού: η Μπέλου, η Νίνου, η Δούκισα, η Ντάλμα, η Χασκίλ, ο Γαβαλάς, ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, και άλλοι πολλοί.

Στις 18 του Γενάρη το 1985, ήμερα των γενεθλίων του σε ηλικία εβδομήντα ετών, ο Τσιτσάνης πεθαίνει στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες ,ενώ 24 μέρες πριν εμφανιζόταν κανονικά στο κέντρο Χάραμα και δούλευε καινούργια τραγούδια

.’φησε πίσω του ένα μεγάλο έργο και ένα όνομα του μεγάλου Θεσσαλού, Τρικαλινού βιρτουόζου της λαϊκής μουσικής τέχνης, του Βασίλη Τσιτσάνη!

Η μουσική και τα τραγούδια του δεν περιορίστηκαν μόνο στον ελληνικό χώρο, αλλά σ΄ όλη την Ευρώπη και την Αμερική, όπου υπάρχουν Έλληνες.

Το 1980, η Ουνέσκο, όταν ο Βασίλης ήταν 65 χρονών, ηχογραφεί, με τον τίτλο Το χάραμα μια σειρά από ταξίμια και σόλο αλλά και τη φωνή του όπως πραγματικά ακουγόταν. Στις 14.3.1985 έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, του χορηγείται το βραβείο από την Γαλλική Μουσική Ακαδημία Charles Gros. Τα βραβεία που χορηγεί η Ακαδημία σε δίσκους για τη μουσική τους ποιότητα, αποτελούν τη μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί ν απονεμηθεί σε καλλιτέχνη της μουσικής.

Από την Ακαδημία Charles Gros έχουν, εκτός των άλλων, βραβευτεί ο D. Scarlati, η οικογένεια Bach και ο D. Ellington. Προς τιμή του Τσιτσάνη η γενέτειρα του, ο δήμος Τρικάλων, έχει δώσει το όνομά του σε κεντρική οδό της πόλεως. Εκτός αυτού η Νομαρχία έχει καθιερώσει το ετήσιο φεστιβάλ τραγουδιού Τσιτσάνη.

Μπορεί ο Τσιτσάνης να μην υπάρχει πλέον, τα τραγούδια του όμως υπάρχουν στις καρδιές μας και τον επαναφέρουμε στη μνήμη μας. Ιδιαίτερα εμείς της γενιάς του πολέμου, της κατοχής του εμφυλίου. Τον βλέπουμε μπροστά μας να τραγουδάει, με το μπουζούκι και το μπαγλαμαδάκι του,

Συννεφιασμένη Κυριακή - Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι - Κάποια μάνα αναστενάζει - Αχάριστη και τόσα άλλα αριστουργήματα της λαϊκής μουσικής τέχνης!

πηγή;metanastis

Τάκης Μπίνης:Σε συζητήσεις που κάναμε με τον Tσιτσάνη ένα χρόνο πριν πεθάνει, από το αρχείο που είχε κρατήσει και απ ό,τι συγκρατούσε η μνήμη του έβγαζε έναν αριθμό τραγουδιών που είχε γράψει γύρω στα 950 με 1.000 τραγούδια. Ένας ερμηνευτής τις δεκαετίες του 40 και 50 μπορούσε να τραγουδήσει 50-60 τραγούδια το χρόνο, αλλά συνθέτης που να γραμμοφωνήσει 40 τραγούδια το χρόνο δεν υπήρξε ποτέ! Mε βάση αυτά τα δεδομένα ο Tσιτσάνης στις δυο πρώτες δεκαετίες έγραψε και γραμμοφώνησε περίπου 700 τραγούδια και στις άλλες δυο δεκαετίες μέχρι το θάνατό του, άλλα 250 τραγούδια.

πηγή video;youtube

Share this post


Link to post
Share on other sites

http://news.ert.gr/c/2/372319.asp

Σε ψηφιακή μορφή το έργο του Τσιτσάνη 2/2/2008 3:23:00 μμ

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στη δημιουργία DVD-ROM, για το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη προχωρά ο δήμος Τρικκαίων καθώς, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, εγκρίθηκε η ένταξη του έργου "Δημιουργία Ψηφιακής Διαδραστικής εφαρμογής για την προβολή του έργου του Βασίλη Τσιτσάνη" στο Μέτρο 1.3: Τεκμηρίωση, αξιοποίηση και ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού, του ’ξονα 1: Παιδεία-Πολιτισμός, στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" 2000-2006 του Γ΄ Κ.Π.Σ. Στα 24.000 ευρώ ανέρχεται το ύψος της χρηματοδότησης για το συγκεκριμένο έργο, με αντικείμενο τη δημιουργία ενός δίγλωσσου διαδραστικού πολυμεσικού τίτλου (DVD-ROM), που θα αναφέρεται στο έργο και στη ζωή του μεγάλου Έλληνα Τρικαλινού ρεμπέτη-δημιουργού Βασίλη Τσιτσάνη.

Στόχος του έργου, η ψηφιακή καταγραφή, τεκμηρίωση και προβολή σημαντικών στοιχείων και τεκμηρίων από τη ζωή και το έργο του μεγάλου δημιουργού Βασίλη Τσιτσάνη, με σκοπό την παρουσίαση και ανάδειξή του στο κοινό. Στο πλαίσιο του έργου, όπως ανακοινώθηκε, θα διεξαχθούν οι ακόλουθες ενέργειες: Καταγραφή του διαθέσιμου υλικού για τη ζωή και το έργο του Β. Τσιτσάνη, έρευνα και καταγραφή επιπλέον υλικού για το μεγάλο δημιουργό, μελέτη και τεκμηρίωση του πολιτιστικού υλικού για το Β. Τσιτσάνη με σύγχρονες και ενδεδειγμένες μεθόδους καταγραφής πολιτιστικών τεκμηρίων, ψηφιοποίηση και ψηφιακή επεξεργασία του υλικού με σκοπό αφενός τη διάσωση του πολιτιστικού περιεχομένου και αφετέρου τη διάθεσή του στο ευρύ κοινό. και σύνθεση του ψηφιακού περιεχομένου μέσα από ενδεδειγμένες σύγχρονες τεχνολογικές λύσεις, με σκοπό τη δημιουργία δίγλωσσου πολυμεσικού τίτλου (DVD - ROM) για τη ζωή και το έργο του. Το έργο θα συμβάλει σημαντικά στη διάσωση και διατήρηση στη συλλογική μνήμη του κοινού, του εξέχοντος μουσικού έργου του μεγάλου Έλληνα δημιουργού. Παράλληλα, θα προωθήσει τη διάχυση όλων των σημαντικών πληροφοριών για τη ρεμπέτικη μουσική πολιτιστική κουλτούρα, όπως εκφράζεται από τη δημιουργία του Βασίλη Τσιτσάνη, στοχεύοντας στο εγχώριο και διεθνές κοινό.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Να διορθώσω το τραγικό λάθος,ότι το τραγούδι "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι" είναι του Απόστολου Καλδάρα,και όχι του Βασίλη Τσιτσάνη.

Σε άλλη χώρα ζει αυτός που το'γραψε;

(Είναι στα προηγούμενα απο της Ιρίνα,γραφόμενα)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θα σας μεταφέρω ένα σημερινό δημοσίευμα των Νέων που αφορά τον Τσιτσάνη και πολλούς άλλους καλλιτέχνες (απλώς προτίμησα να μην ανοίξω νέο topic), που σε εμένα τουλάχιστον η είδηση που περιέχει προκάλεσε έντονη αγανάκτηση.

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=200804...30&sn=&spid=221

Το κείμενο

«Έξωση» σε Αλίκη, Τσιτσάνη, Ξυλούρη

ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ Α΄ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ

Ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Νίκος Ξυλούρης κ.ά.

καλλιτέχνες «εξοστρακίζονται» από τους τάφους τους στο Α΄ Νεκροταφείο από τον Δήμο Αθηναίων

Τι κι αν αγαπήθηκαν απ΄ όλη την Ελλάδα. Ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε ότι στον χιλιοτραγουδισμένο βάρδο Βασίλη Τσιτσάνη, τον εκφραστή της κρητικής λεβεντιάς Νίκο Ξυλούρη, στην κοσμαγάπητη Αλίκη, στον Στράτο Διονυσίου, στον Μίνωα Βολανάκη και σε άλλους 43 καλλιτέχνες, μικρού και μεγάλου βεληνεκούς, δεν ανήκει ούτε δυο μέτρα γης! Κι αποφάσισε την εκταφή τους από το Α΄ Νεκροταφείο και μάλιστα «δωρεάν», όπως αναφέρει στην επιστολή που απέστειλε τουλάχιστον στα παιδιά του Τσιτσάνη.

«Με ευχαρίστηση (sic) σας ενημερώνουμε ότι μετά από μακροχρόνιες διαδικασίες και τις συντονισμένες προσπάθειες των Υπηρεσιών μας και της νέας δημοτικής αρχής, δημιουργήθηκε το Πρώτο Μαυσωλείο Καλλιτεχνών του Α΄ Κοιμητηρίου προκειμένου να εναποτεθούν τα οστά των προσώπων που συνέβαλαν στην πολιτιστική ανάπτυξη της σύγχρονης Ελλάδος, παράλληλα δε να ικανοποιηθεί το αίτημα του κοινού, να έχει τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης προς απότιση φόρου τιμής» αναφέρει η επιστολή της Διεύθυνσης Κοιμητηρίων του Δήμου-η τηλεφωνική επικοινωνία των «ΝΕΩΝ» με την υπηρεσία στάθηκε αδύνατη, ενώ κανείς στο Α΄ Νεκροταφείο δεν γνώριζε την ύπαρξη Μαυσωλείου.

Η εκταφή γίνεται, όπως υποστήριξε προς «ΤΑ ΝΕΑ» ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Θανάσης Καφέζας (πρόεδρος και του δημοτικού ραδιοσταθμού 9,84), σε εφαρμογή παλαιότερων αποφάσεων για τους «τιμήν ένεκεν τάφους τριετούς χρήσεως» και με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Και θα ακολουθήσει η μεταφορά των οστών στο Μαυσωλείο Καλλιτεχνών, που όπως διευκρίνισε ο κ. Καφέζας βρίσκεται πολύ κοντά στη δεύτερη Κοιμωμένη του Α΄ Νεκροταφείου και θα αναλάβει να διαμορφώσει, με σκηνογραφική λογική, ο σκηνογράφος-ενδυματολόγος Γιάννης Μετζικώφ (ο οποίος επιβεβαίωσε το ραντεβού με τον Δήμο για την πρώτη συζήτηση, διευκρινίζοντας ότι θα πρέπει ό,τι γίνει να είναι λιτ΄ό και οικείο).

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι πως στο ίδιο Μαυσωλείο Καλλιτεχνών θα «στεγαστούν», χύδην, και δίχως συγκεκριμένο πλάνο-όπως φαίνεται- καλλιτέχνες κάθε βεληνεκούς και τέχνης. Ο ζωγράφος Γεώργιος Βακιρτζής, μαζί με τον μαέστρο Λεωνίδα Ζώρα, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον Στράτο Διονυσίου, τον Μίμη Χρυσομάλλη και τον συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη.

Ακόμη εντυπωσιακό είναι πως στην απόφαση εκταφής συναίνεσαν-τουλάχιστον- και καλλιτέχνες δημοτικοί σύμβουλοι που εκλήθησαν να συσκεφθούν για το θέμα. Στην επιτροπή μετείχαν οι Ελένη Γερασιμίδου, ’ννα Φόνσου, Ρήγας Αξελός, Βάσια Τριφύλλη, Μαρία Τζομπανάκη, ενώ οι Γιώργος Κατσαρός και Πέμη Ζούνη ήσαν απόντες.

Ο Βασίλης Τσιτσάνης πέθανε σε ηλικία 69 ετών, στις 18 Ιανουαρίου του 1984 (την ημέρα που είχε γεννηθεί), και το 1997 ετάφη στον ίδιο τάφο η γυναίκα του, Ζωή. Όταν η κόρη τους, Βικτωρία Τσιτσάνη πήρε στα χέρια της την επιστολή του Δήμου Αθηναίων δεν πίστευε στα μάτια της. «Είναι δυνατόν; Ο πατέρας μου είναι όλη η Ελλάδα. Τι να πω; Ειλικρινά ντρέπομαι», είπε στα «ΝΕΑ» χθες το μεσημέρι. Θυμίζοντας τι είχε πει για τον Βασίλη Τσιτσάνη ο Ζυλ Ντασσέν: «Αν ξέρατε τι είναι ο Τσιτσάνης, δεν θα παραπονιόσασταν ότι δεν έχετε έναν Μπαχ». Ή ο Γιάννης Τσαρούχης: «Δεν θα είχαμε πολιτισμό εάν δεν υπήρχε».

Η Βικτωρία Τσιτσάνη είναι όμως στενοχωρημένη και για ακόμη έναν λόγο. «Ο δήμος, μου ζητά για την ταφή της μητέρας μου- από το 2000 έως σήμερα- 19.000 ευρώ! Με ενημέρωσαν πως εάν δεν προσέλθω στα γραφεία του Α΄ Κοιμητηρίου προκειμένου να προγραμματίσουν την ημερομηνία εκταφής και να εκπληρώσω τις οικονομικές μου υποχρεώσεις (τα 19.000 ευρώ), θα τοποθετήσουν τα οστά των γονιών μου από μόνοι τους στο χωνευτήρι. Φρικτά πράγματα».

Η επιστολή του Δήμου δεν είχε φτάσει μέχρι χτες στην Ουρανία Ξυλούρη, αλλά φέρεται να βρίσκεται ήδη και στα χέρια του γιού της Αλίκης, Γιάννη Παπαμιχαήλ.

Να προσθέσω και τη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη στην εφημερίδα για το θέμα

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

«Να σεβαστούν την ιερή σκιά του»

«Ο Βασίλης Τσιτσάνης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους διαμορφωτές της ψυχής και της αισθητικής της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Πιστεύω ότι η ελληνική Πολιτεία και όλος ο ελληνικός λαός οφείλουν πρώτα απ΄ όλα να σεβαστούν την ιερή σκιά αυτού του μεγάλου δημιουργού, διατηρώντας ως εθνικό κτήμα την τελευταία του κατοικία, αλλά και προτείνω να φιλοτεχνηθεί στον τόπο στον οποίο αναπαύεται ένα ξεχωριστό μαρμάρινο μνημείο, ανάλογο του μεγέθους και της προσφοράς αυτού του μεγάλου Έλληνα. Και μάλιστα, θα ήθελα να προτείνω να συμβάλουν σ΄ αυτό με πανελλαδικό έρανο κυρίως οι απλοί άνθρωποι αυτού του τόπου, που ωφελήθηκαν και αγάπησαν το έργο του Τσιτσάνη, του δημιουργού που κι εκείνος τους αγάπησε τόσο και τραγούδησε τον πόνο και τη χαρά τους».

http://ta-nea.dolnet.gr//Article.aspx?d=20...25&sn=&spid=221

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τι θα γίνει δηλαδή ρε παιδιά, πριν αρχίσω να βρίζω, επειδή δεν πολυκατάλαβα....Τι ακριβώς θα είναι το μαυσωλείο....Θα τους στιβάξουν όλους μαζί εκεί μέσα, καταλάβατε τι ακριβώς θα γίνει;

Share this post


Link to post
Share on other sites
Τι θα γίνει δηλαδή ρε παιδιά, πριν αρχίσω να βρίζω, επειδή δεν πολυκατάλαβα....Τι ακριβώς θα είναι το μαυσωλείο....Θα τους στιβάξουν όλους μαζί εκεί μέσα, καταλάβατε τι ακριβώς θα γίνει;

Θανάση αυτό ακριβώς, οπότε ξεκίνα να βρίζεις. Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ενέργεια πέρα από κάθε λογική και ενάντια στο έργο σπουδαίων ανθρώπων της τέχνης.

Το Α΄ Νεκροταφείο είναι από μόνο του ΜΝΗΜΕΙΟ της Αθήνας. Εγώ πάντα είχα την άποψη πως μέχρι και σχολικές εκδρομές έπρεπε να γίνονται εκεί ώστε να ανοίξουν οι νεότεροι τα μάτια και τα αυτιά τους και πραγματικά να μάθουν ιστορία. Τι έγινε, ξέμεινε από ρευστό ο Δήμος Αθηναίων και αδειάζει μέχρι και τους τάφους των επωνύμων για τους ξαναπουλήσει; :D:D:D:D

Share this post


Link to post
Share on other sites
Γ@#Ώ το ελληνικό κράτος Γ@#ώ!!!... :D:D:D

Το παραπάνω... :D

Share this post


Link to post
Share on other sites
Γ@#Ώ το ελληνικό κράτος Γ@#ώ!!!...  :D  :D  :D

Το παραπάνω... :D

Προσυπογράφω! :D:wow::mad: ΑΙΣΧΟΣ!!!!!! Δεν ξέρουν από πού αλλού να τ' αρπάξουν όλοι οι άχρηστοι! :mad::mad::mad:

Share this post


Link to post
Share on other sites

Τραγικό.... ΑΙΣΧΟΣ για τον Δημο Αθηναίων που τον χρυσοπληρώνουμε εμείς εδώ κάθε δίμηνο στους λογαριασμούς, ΝΤΡΟΠΗ για το ελληνικό κράτος. Τι κάνει το Υπουργείο Πολιτισμού....?

Share this post


Link to post
Share on other sites

Σαν δεν ντρέπονται λιγάκι,οι αγράμματοι και οι απολίτιστοι.Θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας αν αφήσουμε να πράξουν αυτή την ιεροσυλία.Φαίνεται ότι είναι αμμόρφωτοι όσοι βάλαν μπρος τις διαδικασίες για αυτό.Κρατιέμαι να μην βρίσω με τα χειρότερα για όλα αυτά.Ξέρετε ότι στην χώρα μας όλα μπορούν να γίνουν και όλα μπορούν να ανατραπούν.Ας το ξανασκεφτούν με το λίγο μυαλό που τους έχει απομείνει και να το ξεχάσουν.Ας δείξουν σεβασμό σε αυτούς που κοιμούνται ήσυχοι και περήφανοι για ότι έχουν δώσει.Ας αποδείξουν ότι είναι Έλληνες που ξέρουν να τιμούν και να σέβονται.Ας πάνε να ακούσουν τον Τσιτσάνη και τον Ξυλούρη απο τις δισκοθήκες τους,ίσως για πρώτη φορά γιατι αμφιβάλλω αν έχουν καταλάβει το μέγεθος τους.Όλοι τους.Ας πάρει θέση ο δήμαρχος και όλοι οι πιό πάνω απο αυτόν.Είναι καθήκον τους.Είναι ντροπή.Είναι και μεγάλη όμως ανάγκη να τους αφήσουν ήσυχους,λες και μετά απο τον στερνό τους ύπνο τους ξυπνούν γιατι δεν πλήρωσαν το νοίκι...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θέλω να αναφέρω απλά κάτι που είδα χθες σε μια ελληνική ταινία στην ΕΡΤ3.Ξαφνικά βλέπω πλάνα από του Τζίμη του Χονδρού με Τσιτσάνη και Νίνου και μου έκανε τρομερή εντύπωση.Δεν πίστευα πως υπήρχε τέτοιο ντοκουμέντο.Ίσως να υπάρχει και κάτι άλλο, απλά για πρώτη φορά είδα κάτι τέτοιο.Το αναφέρω απλά επειδή εντυπωσιάστηκα.

anemologio

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μ'αυτή την αφορμή, να αναφέρω, για την ιστορία, πως το ντουέτο Βασίλη Τσιτσάνη-Μαρίκας Νίνου εμφανίστηκε στις ταινίες:

"Aμάρτησα για το παιδί μου" του Χρήστου Σπέντζου με πρωταγωνίστρια την Ελένη Χατζηαργύρη

"Ο μεθύστακας" του Γιώργου Τζαβέλλα με τον Ορέστη Μακρή.Εκεί η Νίνου τραγουδά τα "Απόψε μες στο καπηλειό" και "Για τα μάτια που αγαπώ"

’υτές οι ταινίες πρέπει να ήταν γύρω στα 1948-1949, αφού η Νίνου ξεκινά την τραγουδιστική της καριέρα το 1948, ενώ τον Οκτώβρη του '49 ηχογραφείται το "Για μάτια π'αγαπώ" για τη δισκογραφία.

Το 1953 τραγουδά το "Φτώχεια που με κουρέλιασες" στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου "Μεγάλοι δρόμοι". Απόσπασμα απ'αυτό το τραγούδι προβάλλεται συχνά σε διάφορα αφιερώματα.

Οι συγκεκριμένες εκτελέσεις των τραγουδιών έγιναν αποκλειστικά για τις ταινίες.

Το 1954 εμφανίζονται να τραγουδούν (play-back) τη "Ζαίρα", τα "Καβουράκια" και το "Για να σε κάνω άνθρωπο" στην κωμωδία του Γιάννη Τριανταφύλλη "Πιάσαμε την καλή" με τη Γεωργία Βασιλειάδου και τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Οι πληροφορίες προέρχονται από το 2ο τεύχος του ενθέτου "Μουσική βιβλιοθήκη", που διανεμόταν μαζί με το περιοδικό "Echo & Artis", και ήταν αφιερωμένο στη Μαρίκα Νίνου.

Share this post


Link to post
Share on other sites
Το 1954 εμφανίζονται να τραγουδούν (play-back) τη "Ζαίρα", τα "Καβουράκια" και το "Για να σε κάνω άνθρωπο" στην κωμωδία του Γιάννη Τριανταφύλλη "Πιάσαμε την καλή" με τη Γεωργία Βασιλειάδου και τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Αυτή ήταν η ταινία στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω.Ευχαριστούμε Θανάση για τις σημαντικές αυτές πληροφορίες.

anemologio

Share this post


Link to post
Share on other sites

Μια εξαιρετική προσφορά από σημερα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Κασετίνα -αντίστοιχη με του Χατζιδάκι-"Β.Τσιτσάνης-40 χρόνια" με 8 cd! :razz:

Share this post


Link to post
Share on other sites

O αξεχαστος συνθετης μεσα απο το 12σελιδο αφιερωμα του Χατζηδουλη-Τσαμπρα(Ταχυδρομος 2004 μαζι με extra cd),απο φωτογραφιες ενθετου του περιοδικου ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ (1999 μαζι με vhs) καθως και απο το αφιερωμα στο ρεμπετικο της εφημεριδας SNOB (Mαρτιος 1999):

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ(ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 04'-ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ 99'-ΣΝΟB 3_99)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ο πατέρας του λαϊκού τραγουδιού

Ο μικρός κοιτάει τον απαγορευμένο καρπό. Kρέμεται ψηλά για να μην μπορεί να το φτάσει, μέσα στο τσαρουχάδικο του πατέρα του. Eίναι ένα παράξενο, μαγικό όργανο, που αντηχεί από κάθε μεριά της προσφυγικής γειτονιάς στα Tρίκαλα.

Aπό το τάγμα ανεπιθύμητων που είναι λίγο πιο πέρα, από την ταβέρνα του Aλευρά, από κάτι σπίτια όπου οι φαντάροι αναζητούν συντροφιά, από παντού ακούει ο μικρός αυτά τα «χασικλίδικα» τραγούδια. Oμως ο γιος του Kώστα Tσατσάνη (Tσιτσάνη) από το Mέτσοβο και της Bικτωρίας (Bίτως) Λάζου από τα Zαγόρια, που γεννήθηκε στις 18 Iανουαρίου του 1915, δεν θα γίνει μπουζουκτσής. Θα γίνει δικηγόρος. Kαι αφού του αρέσει η μουσική θα πάει στο ωδείο να μάθει βιολί. Aυτά ονειρεύεται ο κυρ Kώστας, αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια. Eίναι δώδεκα χρόνων ο Bασίλης όταν ο πατέρας του φεύγει από τον κόσμο και στα δεκατέσσερά του αρχίζει κιόλας να παίζει στις ταβέρνες, να κάνει καντάδες και να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Eνα από αυτά λέγεται ότι του στοίχισε ακριβά. O καθηγητής της Γεωγραφίας που τον ακούει να τραγουδάει για το «φίνο ακρογιάλι στην Παραγουάη» τον αφήνει στην ίδια τάξη.

«Tο μπουζούκι το γνωρίσαμε από τον Mάρκο Bαμβακάρη, μάθαμε όμως να παίζουμε μπουζούκι από τον Bασίλη Tσιτσάνη. Hταν ο καλύτερος όλων». Γιώργος Mητσάκης.

Oταν τελειώνει το Γυμνάσιο, κατεβαίνει στην Aθήνα για να γραφτεί στη Nομική. Aυτό που πραγματικά τον νοιάζει όμως είναι η μουσική και έτσι αρχίζει να παίζει σε ταβερνάκια στις παρυφές του κέντρου της Aθήνας. Eίναι ήδη δεξιοτέχνης στο μπουζούκι και προκαλεί αίσθηση σε όσους τον ακούν να παίζει.

Στα τέλη του 1935 ηχογραφεί (γραμμοφωνεί για την ακρίβεια) για την Odeon το πρώτο του δισκάκι με τίτλο «Σ έναν τεκέ μπουκάρανε» και λίγο αργότερα το «Nα γιατί γυρνώ μες στην Aθήνα» για να το τραγουδήσει ο Mάρκος Bαμβακάρης. H «Φαληριώτισσα» είναι η πρώτη του μεγάλη επιτυχία αλλά η «Aρχόντισσα» είναι πραγματικός θρίαμβος. Oταν την ηχογράφησε ήταν ήδη φαντάρος στη Θεσσαλονίκη και πηγαινοερχόταν για να δώσει τραγούδια που του ζητούσαν συνέχεια πλέον οι εταιρείες. Σχεδόν πάντα επιστρέφει αργοπορημένος στη μονάδα και τον στέλνουν κατευθείαν στο πειθαρχείο. Eκεί μέσα έχει όλο τον καιρό να φτιάξει τα καινούργια του κομμάτια. Tρία χρόνια περνάει στη Θεσσαλονίκη, όπου (έπειτα από πολλές, συνήθως περιστασιακές, ερωτικές περιπέτειες) γνωρίζει και ερωτεύεται τη Zωή Σαμαρά και αρχίζει την πολιορκία που θα καταλήξει σε γάμο (αργότερα θα αποκτήσουν δύο παιδιά, τον Kώστα και τη Bικτωρία), τον Σεπτέμβριο του 1943.

Στο μεταξύ όλα τα κέντρα, οι ταβέρνες, κι οι λατέρνες που γυρνούν στην πόλη, παίζουν την «Aρχόντισσα». «Aυτό το τραγούδι, παιδί μου Bασίλη», προφητεύει ο μαέστρος της Columbia Πάνος Tούντας, «αλλάζει σελίδα στο λαϊκό τραγούδι».

Πιο αναλυτικός ο Nτίνος Xριστιανόπουλος, που παραμέρισε, όπως δηλώνει, τα ποιήματα εδώ και χρόνια για να ασχοληθεί με τη μελέτη του έργου του Tσιτσάνη: «Bρήκε ένα τραγούδι χασικλίδικο, μόρτικο, περιφρονημένο και το καθάρισε από κάθε πρόστυχο και χαμηλό, πέταξε την αργκό και τους ιδιωματισμούς, έκοψε τα πολλά στριφογυρίσματα και τα τούρκικα μοτίβα, πλούτισε τα θέματά του με κοινωνικά στοιχεία και το έκανε να αγκαλιάσει τα μεράκια και τα ντέρτια της ελληνικής ψυχής με στίχους και μοτίβα που τους έδωσε μια λεπτή ευγένεια και μια μελαγχολική διάθεση. Yστερα, βέβαια, ήρθαν και άλλοι και βάδισαν τον δρόμο εκείνον με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία. O Tσιτσάνης όμως θα μείνει ο φωτεινός και αξεπέραστος δημιουργός της ?Συννεφιασμένης Kυριακής που με την τέχνη του έκανε το ρεμπέτικο πιο ελληνικό και πιο ανθρώπινο»

«Θα θελα να λογαριάζομαι σαν ένας ταπεινός μαθητής του Bασίλη Tσιτσάνη».Mίκης Θεοδωράκης

H θητεία του τελειώνει τον Mάρτιο του 1940, αλλά ο πόλεμος θα τον φέρει στην πρώτη γραμμή στα μάχιμα τάγματα στην Aλβανία. Tα χρόνια της Kατοχής θα τα περάσει στη Θεσσαλονίκη παίζοντας σε διάφορα κέντρα, ανάμεσά τους τα περίφημα «Kούτσουρα του Δαλαμάγκα», ενώ παράλληλα ανοίγουν το οικογενειακό «Oυζερί Tσιτσάνης» στην οδό Παύλου Mελά. Oταν τα πράγματα στενεύουν φεύγει με τους μουσικούς του για περιοδεία στις γύρω πόλεις. Συχνά πληρώνονται με τρόφιμα που εκείνος τα στέλνει στους δικούς του. Συνεχίζει ακατάπαυστα να γράφει τραγούδια όπως τις «Aραπίνες», «Tο Mπλόκο», «Tα Πέριξ», αλλά εκείνο που σημαδεύει την εποχή και το ελληνικό τραγούδι γενικότερα είναι η «Συννεφιασμένη Kυριακή». «Hταν ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη μια βαριά χειμωνιάτικη νύχτα, Kυριακή. Eίδα με τα μάτια μου τον θάνατο ενός παλικαριού. Mάτωσε η καρδιά μου. Πήρα χαρτί κι έβγαλα από μέσα μου αυτό που μ έπνιγε».

«O Tσιτσάνης είναι ο Mακρυγιάννης του τραγουδιού». Nτίνος Xριστιανόπουλος.

Mετά τον πόλεμο επιστρέφει στην Aθήνα. Eίναι η αρχή της χρυσής εποχής για το λαϊκό τραγούδι που με πρωτομάστορα τον ίδιο θριαμβεύει στα κέντρα και τη δισκογραφία. Mυθικά ονόματα ξενυχτάδικων που έλαμψαν τις νύχτες της δεκαετίας 1945-55 τον διεκδικούν στο πάλκο τους: η ταβέρνα του «Tζίμη του χοντρού» στον Πειραιά, η «Tριάνα» του Xειλά στον Aγιο Σώστη, το «Pοσινιόλ», το «Φαληρικόν».

Γράφει τραγούδια για τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Πρόδρομο Tσαουσάκη, τον νεαρό Στέλιο Kαζαντζίδη, βοηθάει τον Γρηγόρη Mπιθικώτση στο ξεκίνημά του. Oλοι του ζητούν τραγούδια. Eκείνης της εποχής είναι τα: «Πέφτεις σε λάθη», «Kάνε λιγάκι υπομονή», «Σ έχω κάνει πέρα», «Για τα μάτια π αγαπώ», «Tα καβουράκια», και προς το τέλος της συνεργασίας του με τη Mαρίκα Nίνου το «Tι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα». Mόνο το 1950 ηχογραφεί 53 τραγούδια!

Στα κέντρα τραγουδάει με συνοδεία την Iωάννα Γεωργακοπούλου αρχικά, τη Σωτηρία Mπέλλου αργότερα, και τη Nίνου. H σχέση του μαζί της, παρότι κράτησε λίγα μόλις χρόνια (εκείνη έφυγε πολύ νέα από τη ζωή, το 1957), ήταν γεμάτη αξεπέραστες επιτυχίες, τρομερά σουξέ, ουρές στα κέντρα, αλλά και φοβερούς καβγάδες που κρατούσαν για καιρό και βασάνιζαν και τους δύο. «Hταν ωραίος και γλυκός ο Bασίλης μου και πολλές γυναίκες τον περιτριγύριζαν. Mάρτυς μου ο Θεός, περάσαμε τόσο ωραία μαζί. Oμως πάντα ζήλευα, αλλά δεν το δειχνα», θα πει αργότερα η Zωή Tσιτσάνη.

«O Bασίλης Tσιτσάνης είναι αυτός που μ έμαθε να γράφω τραγούδια». Eυτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Tα γούστα του κόσμου αλλάζουν στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Tώρα ακούνε τα μάμπο του Xιώτη και τα «ινδικά» που κάνουν θραύση. O Tσιτσάνης δεν δέχεται να αλλάξει το ρεπερτόριό του, απλώς ενώνει τις δυνάμεις του με έναν ακόμη μεγάλο λαϊκό συνθέτη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Ξέρει ότι είναι μόδα και θα περάσει. Tη δεκαετία του 60 παράλληλα με τον ερχομό των μεγάλων δημιουργών του έντεχνου (που υποκλίνονται στον δάσκαλο Tσιτσάνη) όταν το λαϊκό τραγούδι αλλάζει πάλι σελίδα, υπάρχει κι εκεί η υπογραφή του. Συνεχίζει να δίνει επιτυχίες σε ερμηνευτές όπως ο Γαβαλάς, ο Aγγελόπουλος, η Πόλυ Πάνου, η Bίκυ Mοσχολιού, ο Σταμάτης Kόκοτας και να γράφει τραγούδια όπως τα «Iσως αύριο», «Tα λιμάνια», «Tα ξένα χέρια», «Mε παρέσυρε το ρέμα», «Δε ρωτώ ποια είσαι».

Tο 1977 όλοι οι Eλληνες, που έχουν τότε ανακαλύψει ξανά το ρεμπέτικο, τραγουδούν «Tο παπόρι απ την Περσία». O Tσιτσάνης έχει πια το δικό του καταφύγιο, το «Xάραμα», και ξανασμίγει στο πάλκο με τη Σωτηρία Mπέλλου. Δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει και να παίζει. Η τελευταία του εμφάνιση στις 21 Δεκεμβρίου του 1982 -του απέμενε λιγότερο από ένας μήνας ζωής. Aλλά ποτέ δεν κατέβηκε από το μεγάλο πάλκο των ηρώων της λαϊκής μας μουσικής -και θα μείνει εκεί όσο θα υπάρχει τραγούδι.

«Nιώθω ότι στο πρόσωπό του αποκτήσαμε τώρα έναν πρεσβευτή ανάμεσα στο λαϊκό μας τραγούδι και τον Θεό». Διονύσης Σαββόπουλος.

Η δική του αλήθεια

«Για να γράψεις τέτοια μουσική πρέπει να πονέσεις, να πεινάσεις. Σήμερα όλοι τα έχουν όλα.Oλες αυτές οι ευκολίες είναι καταστρεπτικές για το μυαλό, την ψυχή, τη φαντασία. Γράφουν ένα τραγουδάκι στο πόδι, γίνεται σουξέ και την άλλη μέρα γεμίζουν οι τσέπες τους λεφτά. O τραγουδιστής δεν πρέπει να τα βλέπει όλα με κέρδος, αν θέλει να δημιουργήσει.»

Ωδή στον Tσιτσάνη

«Λίγο πριν απ τον πόλεμο του 40 ο Tσιτσάνης τραγούδησε για πρώτη φορά το "Aρχόντισσά μου μάγισσα τρανή -κουράστηκα για να σε αποκτήσω". Hταν ένας μεγαλοφυής σχεδιασμός -μπορώ να πω- πάνω στο ερωτικό θέμα, που η δύναμή του και η αλήθεια του μας φέρνει κοντά στον ?Eρωτόκριτο" του Kορνάρου και μετά από εκατοντάδες χρόνια κοντά στο "Mατωμέvο Γάμο? του Λόρκα. H μελωδική του γραμμή αφάνταστη σε περιεκτικότητα και σε λιτότητα πλησιάζει τον Mπαχ. Aυτό το τραγούδι ορθώθηκε για να αντιμετωπίσει μια τυραννισμένη και δύσκολη εποχή και στάθηκε η πρώτη δυνατή φωνή μιας γενιάς».

-Aπόσπασμα από τη διάλεξη του Xατζιδάκι για το ρεμπέτικο τραγούδι στο Θέατρο Tέχνης (31/1/1949).

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=113...4&pubid=1660605

Share this post


Link to post
Share on other sites

Το Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 14.00

η ραδιοφωνική εκπομπή «ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ»

του «ΑΘΗΝΑ 9.84»

με τον ΓΙΩΡΓΟ ΣΓΟΥΡΑΚΗ

φιλοξενεί τον Γιώργο Λεκάκη

σε ένα αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη,

επ ευκαιρία της επετείου του θανάτου του τελευταίου.

Επίσης:

Το Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 14.00

η ίδια ραδιοφωνική εκπομπή

φιλοξενεί τον Γιώργο Λεκάκη

που θα μιλήσει για το βιβλίο του

«Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» (εκδ. «Κάδμος»).

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...