Sign in to follow this  
Followers 0
aldebaran

Remembering the first song of Dalaras you listened

34 posts in this topic

I'm not sure but I guess the first song of Yiorgos, I remember to have heared is ''Paraponemena logia '' or ''To dendro'' in the beginning of 80s.

I was a little boy, but I remember ,this period the political-sosial songs of GD, were as popular as the songs Kouyioumtzis-mostly.

Share this post


Link to post
Share on other sites

I remember well "Να 'τανε το '21", which I heard in 1971 from my grandmother's short wave radio set. I remember other songs too, but this one definitely is the first one that impressed me a lot at that time. :lol:

Share this post


Link to post
Share on other sites

That's strange because I was only thinking about this today. My introduction to Dalaras was quite dramatic. It was at a concert, May 1999 in London. I know the first song I heard was 'Ασπρο περιστέρι' but I think (because I was listening to it again today) the one that really captured my mind, soul, heart and all the rest was ''Libertadores/America Insurrecta'. So maybe that's the first one I really 'heard'. (And how I wish, looking at the programme now, that I could relive the whole of that concert)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Even stranger, I too was thinking of the first time I heard Dalaras, because someone asked me about the Misa Criolla last night.

Oh, I remember. I remember the evening visit, putting on a tape, my friend saying: "is that Jose Carreras singing? Come round to my place, I've got a better one...". I remember her record-player, the slightly warped, slightly scratched black vinyl record, and us sitting down to listen - not the first, and certainly not the last time we sat down to listen together, attentively, carefully, critically... Critically? Not for long, not that time...

I remember the little hold-your-breath waiting for the tenor voice to come in. (The advantage of knowing the music). I remember the feeling when: "Senor, tien piedad..." - how I believed him, every word every note. The complete _right_ness, the "AH! so that's how it is!".

And, as the say, the rest is history.

Share this post


Link to post
Share on other sites

What a question, Aldebaran.

Of course "MI mou thimoneis" (recorded mor as 3 times on our oldest cassettes), then "Poy einai ta xronia", afterwards "Na' tane to 21" and "Kapoy nixtonei"; a bit later "Sinefo kai sinefaki". But I was listening to these songs already long years before I knew at all who is singing!

Afterwards: what a discovery: it - was - you -

24 years are passed and I feel still, I breathe deeper writing that.

Giorgos Dalaras, one of the greatest blessings in my life.

Thanks for asking this question!

:)

Share this post


Link to post
Share on other sites
Η μάνα του Αλέξανδρου.

Micki

:) :blink: :rolleyes::razz:

That's my first Dalaras song too.And the second one was Κυκλαμινο.Third was ηταν πεντε ηταν εξη.4th ολα καλα,5th αγαπη,6th πουναι τα χρονια,7th σκονη...

Because I was listening to Live Recordings CD (1987)

S Gursu :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

The first song we heard??? I don' t know exact what song it was, but I think it was ENAS KOMBOS I XARA MOU. :):rolleyes: :blink:

But I know very exact when it was. It was on 31.12.1999! We where in Athens,invited by a friend, it was I think 11°° o'clock. We saw in TV a concert with Dalaras . :):razz: It was the first time that we heard and saw him. Since that time we are addicted to his music!! :blush::pity:

Share this post


Link to post
Share on other sites

It was "pepromeno" and "pou 'nai ta xronia". It was 1995. I think on a radio. Since that time i hear only DALARA... :):)

Share this post


Link to post
Share on other sites

ΑΝΑΒΑΦΤΙΣΗ

followed by the 17 others songs/poems on the LP " 18 lianotragouda tis pikris patridas" September 1988.

From then on I have needed to listen to his voice every day :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Well,for days now I`ve been trying to remember the first song I ever heard by him. NO LUCK :rolleyes:

What I remember very clearly is that it was ``Ντάλα Χούντα`` 1970.

I was a Junior High school girl and we had no record player at home.But we had a radio and we heard songs from the LP ΝΑ `ΤΑΝΕ ΤΟ `21.

This particular song was a very big hit back then and soon all of them became very popular among high school students. So maybe ΝΑ`ΤΑΝΕ ΤΟ `21 , was the first song I ever heard by Dalaras but I`m not really sure.

Well ,a couple of years later I "discovered" two songs which I liked very much,and they were released in 1969 in the LP ``ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ``

one by kουγιουμτζης-ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ- and one by Μητσάκης-ΗΤΑΝΕ ΑΠΡΙΛΗΣ ΜΗΝΑΣ- These songs still remind me of High School.

In 1973 my cousins` family got a record player and till 1976 when we got ours, I used to spend my free time at their house-you can understand why. My cousins loved Dalaras too and we spent all our pocket money on buying LPs`. May be we should start a topic about the first LP we ever bought by Dalaras.

RENA :):)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Hristaki, I didn`t know there is another English word for a record player! I`m just joking :):rolleyes:

Yes, I certainly meant a ``pick up`` but that`s the word we use in Greek for the record player, don`t we?

BTW those days ,we had a tape recorder at home, and since all the family come from PONTOS most of the tapes were filled with PONTIAKA TRGOUDIA.

RENA :)

Share this post


Link to post
Share on other sites
ΑΝΑΒΑΦΤΙΣΗ

followed by the 17 others songs/poems on the LP " 18 lianotragouda tis pikris patridas" September 1988.

From then on I have needed to listen to his voice every day :D

The very first Dalaras LP I bought in Greece in August 1974, after hearing all his songs from the radio. Some people had told me I shouldn't have bought it :) ... I prefer the original version with Farantouri and Pandis, but GD's version is excellent too although the last song is a bit too much βουητό for me.

Btw, ΑΝΑΒΑΦΤΙΣΗ is the very first song I tried on a bouzouki.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Francois, I have never heard the original version :)

If you have it, could you send me the last song for comparison ? S'il te plait ?

The very first song you tried on the bouzouki ?? To my unsophisticated ear it doesn't sound like an easy one to start with :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

:)

Hristaki

you and I share alot in common besides having the same name.

You see the Orfeas Concert "Ta Trayoudia Moy" was also my first discovery of Dalaras,.

I remember my father had just seen him in concert and telling me all about how good the acoustics were in that you could hear a pin drop from the stage. Unbelieveable he said as you could hear each instrument playing when you just wanted to focus on it.

I didn't know who or what Dalaras was back then as I was just starting my teens and he played the song "Ahh O Baglamas" on the video tape and :Thelo Na Ta Po";

and when he said now there was a voice. I was amazed and hooked from there on!!.

I even played that same very scene for some of my American friends and they thought that must have been hard for Dalaras to ring out those high notes and his voice must have hurt too.

Don't really know but he has never stopped singing that way from then on.

One thing remaings though, I never get tired of hearing him on that cd either and now look forward to shouting

'H Fantasia & Dentro' the next time i see him in concert instead of Alana.

:D

Btw, can anybody answer why Dalaras has never sung back there again since 1983?

Is this theatre still there?

:D

Share this post


Link to post
Share on other sites

My first listening experience of Dalaras was in the early 70s. My uncle had a couple of 45 RPM records by Dalaras (remember those?). I only remember one of them, it was the original version of "Natane to '21" with the controversial lyric "mia tourkopoula agalia" (due to censorship restrictions in Greece at the time, this lyric was changed in later versions of the song to 'mia omorfoula agalia').

ILIAS :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

I just wanted to reply to Christo's last message as he seemed to be in a nostalgic mood - and the topic got closed - I guess because this one already existed.

Hi, Christo: I am surprised you considered your memories as something "silly". If you have something to say - just say it. I, personally, find always interesting to hear peoples' reactions and experiences. The most "silly" experience is the best because the most genuine. As our poet Pushkin said: our outer eyes are just eyeglasses for our inner eyes to look into the world. And the same with our ears: they are just a channel for our brains to listen.

We listen essentially with the brains.

My first experience of noticing Dalaras as an outstanding singer was actually not because of his voice, but in spite of his voice, however "silly" it might seem. I had liked Greek music for a long time, without distinguishing between the singers or the songs. I think the 1st was "Mana mou Ellas" (or "Smyrne" - certainly one of these two) when something struck me. And I thought: what an amazing song, and what a unique performance, in spite of the voice being not as good as some other Greek voices I had heard. :D

I've never cared much about voices in general - a donkey has strong voice, so what? So many strong voices can't sing. Of course, now it sounds funny to myself, that I could not appreciate the voice of Dalaras, but that's the truth: the voice was secondary.

And in addition, listening to Dalaras changed my understanding of some other music, that I had listened before many times - my perception changed, probably because, as I said, we listen with the brains, and now I can hear in a different way, maybe more subtle, than before.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Από μικρό παιδί ακούω τραγούδια του Γ.Νταλάρα, από τον πατέρα μου. Όπου πηγαίναμε, είχε πάντα κασέτες του Γ.Νταλάρα στο αυτοκίνητο και ακούγαμε στην διαδρομή. Κυριολεκτικά 9 στις 10 κασέτες που είχε ήταν του Γ.Νταλάρα.

Δυστυχώς... δεν είναι ένα τραγούδι αυτό που θυμάμαι.. είναι πολλά. Κάναμε δεκάδες ταξίδια ακούγοντας (σχεδόν αποκλειστικά) τραγούδια του Γ.Νταλάρα.

Από τα πρώτα τραγούδια που θυμάμαι (από μωρό παιδί λέμε τώρα) ήταν τα:

Η μάνα του Αλέξανδρου

Αχ, ο μπαγλαμάς

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο

Ο Μανώλης

Στην αλάνα

Παραπονεμένα λόγια

Ο Στράτος

Απ' τη συνοικία

Θα ήθελα να σταθώ όμως και σε ένα τραγούδι που δεν είναι δισκογραφιμένο.

"Θέλω να είναι Κυριακή". Ο πατέρας μου είχε γράψει την συναυλία στην Κύπρο το 1986 που είχε δείξει η ΕΤ1. Το "Θέλω να είναι Κυριακή" το είχε γράψει και σε κασέτα ήχου. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα αυτό το τραγούδι... κάτι με έξυνε μέσα μου... Είναι πολύ παράξενο, αλλά είναι πραγματικότητα. 5-6 χρονών παιδί ήμουν και αυτό το τραγούδι άγγιζε την ψυχή μου. Χωρίς οι στίχοι του να έχουν κάποια σχέση με την ζωή μου. Αυτό που με συνέπαιρνε περισσότερο ήταν κυρίως η από ψυχής ερμηνεία και η μουσική. Ο πρόλογος του Νταλάρα.. αυτό το περίεργο όνομα "Τσιτσάνης"... και έπειτα αυτή η απίστευτη εισαγωγή... Με ένα υπέροχο μπουζούκι και μία κιθάρα... Τίποτα άλλο... και έπειτα η φωνή του. Τι φωνή Θεέ μου... Σήμερα... το τραγούδι αυτό σχεδόν σταμάτησα να το ακούω... Για πολλούς λόγους. Κλαίω με μαύρο δάκρυ όποτε το ακούω...:wow::music::wow::blush:

Προχωρώ στο επόμενη τραγούδι από το οποίο έχω αναμνήσεις.

Τέλη του 1989 θυμάμαι (τον πατέρα μου) που έβαζε το "Σαββατόβραδο στην Καισαριανή" και το "Μάνα μου Ελλάς"... θυμάμαι να βάζει το "Μάνα μου Ελλάς" και να κλαίει.. επίσης τον θυμάμαι να προσπαθεί να μας εξηγήσει τους στίχους του τραγουδιού....:blush: :blush: :wow:

Αργότερα... θυμάμαι είχαμε πάει διακοπές,.. νομίζω στην Θάσο. Ήταν το καλοκαίρι το 1990. Όλος ο δίσκος "Μη μιλάς μη γελάς" έπαιζε στο αμάξι συνεχώς. Non-stop. Κυριολεκτικά δεν ακούγαμε τίποτα άλλο. Ακόμα και τώρα, όταν ακούω οποιοδήποτε τραγούδι αυτού του δίσκου... πάω πίσω στο 1990. Δημιουργείται γύρω μου μία απίστευτη ατμόσφαιρα... ακόμα και μυρωδιές θυμάμαι... Θυμάμαι που έβαζε ο πατέρας μου το ομώνυμο τραγούδι "Μη μιλάς μη γελάς" και εγώ με τον αδερφό μου στο πίσω κάθισμα το διασκεδάζαμε πραγματικά. Όταν τελείωνε... του ζήταγα (μες την τρελή χαρά) να το ξαναβάλει...: "Πάλι πάλι" φώναζα! Και το ξανάβαζε....!!! Ακόμα θυμάμαι πόσο χαρούμενος ήμουν... Μία ακόμα ανάμνηση έχω από αυτό το δίσκο. Πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 1992 ή 1993. Ήμουν στην κατασκήνωση. Ένα μεσημέρι λοιπόν, ενώ έπρεπε όλοι να κοιμηθούμε, εγώ δεν μπορούσα. Είχα μαζί μου ένα μικρό walkman και είχα πάρει μερικές κασέτες του πατέρα μου. Μία από αυτές ήταν το δίσκος "Μη μιλάς". Θυμάμαι λοιπόν εκείνο το μεσημέρι, που είχα κάτσει και είχα καταγράψει τους στίχους του τραγουδιού "Καληνύχτα". Ήμουν πολύ συγκινημένος. Θυμάμαι όταν το τελείωσα, μου ζήτησε η ομαδάρχισσα το χαρτί, για να δει τι έγραφα. Της το έδωσα.. αλλά ντρεπόμουνα, γιατί ήταν "τίγκα" στα ορθογραφικά λάθη.... ;) (Ποτέ δεν ήμουν καλός στην ορθογραφία.. ακόμα και σήμερα. Ας είναι καλά ο ορθογραφικός έλεγχος του Word :razz: ).

Αυτές ήταν οι πρώτες-πρώτες αναμνήσεις μου, όσο ήμουν ακόμα σε πολύ νεαρή ηλικία.

Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και σε κάποιες άλλες αναμνήσεις που έχω. Από το 1991 και μετά.

Κάπου γύρω στο 1993, θυμάμαι οτι ήθελα να κάνω ένα δώρο στον πατέρα μου. Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο. Έτσι, ήθελα να του κάνω δώρο μία κασέτα με τραγούδια του Γ.Νταλάρα. Εκείνη τη στιγμή είχα μία απίστευτη ιδέα! Στάθηκα μπροστά στο στερεοφωνικό μου και έκανα zapping στους σταθμούς για να πετύχω τραγούδια του Γ.Νταλάρα. Η μητέρα μου, μου έλεγε οτι είναι χαμένος κόπος και οτι ποτέ δεν πρόκειται να συμπληρώσω μία ολόκληρη κασέτα... Με το που κάθισα στο στερεοφωνικό.. δεν πέρασαν 5 λεπτά που έψαχνα τους σταθμούς και έπεσα πάνω στο "Πουκάμισο το θαλασσί". Πρώτη φορά το άκουγα. Αναγνώρισα όμως την φωνή του Γ.Νταλάρα. Τελείωσε το τραγούδι... και στα καπάκια έβαλε κι' άλλο. "Δίχως την καρδούλα σου" και μετά το "Το σακάκι μου κι αν στάζει", "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά"... και άλλα. Παιδιά, δεν κάνω πλάκα, έπεσα σε ένα σταθμό που έκανε αφιέρωμα στον Νταλάρα. Χωρίς να το περιμένω.. γέμισα την κασέτα ... και την έκανα δώρο στον πατέρα μου. Αν και εκτίμησε πολύ το δώρο μου, τελικά εγώ ήμουν αυτός που την άκουσε περισσότερες φορές!!! Για πολλά χρόνια την άκουγα αυτή την κασέτα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 θυμάμαι να ακούω τα:

Στο αμάν στο γιατί

Καημέ του κόσμου

Ατζέντα

Βελζεβούλ

Μεθυσμένα τραγούδια

Σαν τον Οδυσσέα

Θυμάμαι το τραγούδι "Μεθυσμένα τραγούδια" στην διαπασών. Ο πατέρας μου είχε κάψει και τα ηχεία του αυτοκινήτου του με αυτό το τραγούδι!! Μία άλλη ανάμνηση που έχω είναι στο τραγούδι "Σαν τον Οδυσσέα" το οποίο συνέπεσε χρονολογικά με το μάθημα της Οδύσσειας, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο. Μου άρεσε πολύ η Οδύσσεια.. και το τραγούδι (και το video-clip) ίσως να βοήθησαν αρκετά ώστε να μου αρέσει η Οδύσσεια... :music:;)

Το 1997 στα γυμνασιακά χρόνια μου, άκουγα Πυξ Λαξ, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου. Εκείνη την περίοδο συνεργάζεται μαζί τους και ο Γ.Νταλάρας. Τέτοια σύμπτωση! Θυμάμαι οτι σκεφτόμουν: "Μα πως είναι δυνατών αυτός ο τραγουδιστής που λέει το 'Θέλω να είναι Κυριακή', να λέει και τραγούδια των Πυξ Λαξ?" Έτσι, άρχισα να ψάχνω μόνος μου τα τραγούδια του Γ.Νταλάρα. Αυτό ήταν!! ’ρχισα να ακούω συνειδητά τα τραγούδια του. ’ρχισα να ανακαλύπτω πόσο πλούσια δισκογραφία έχει, και άρχισα να ανακαλύπτω όλο και περισσότερα τραγούδια του που μου άρεσαν.

Γενικά, τώρα,... έτσι όπως σκέφτομαι την ζωή μου σε σχέση με τα τραγούδια του Νταλάρα και την εξοικείωση μου στην μουσική του, την χωρίζω στις εξής χρονολογικές περιόδους:

1986 - 1990 (πρώτες αναμνήσεις, πρώτα τραγούδια, πρώτη επαφή)

1991 - 1996 (πρώτη εξοικείωση, ευχάριστες στιγμές, αρκετές ακροάσεις)

1997 - 1999 (πρώτες προσωπικές ακροάσεις, πρώτα CD που αγόρασα από δική μου επιλογή)

1999 - σήμερα (εθισμένος ως το κόκαλο :razz:)

Λυπάμαι αν ξέφυγα λίγο από το θέμα και λυπάμαι αν σας κούρασα..:blush:

Με έπιασε βραδιάτικα και τα είπα.... :razz::blush:

----

Sorry Christo for the Greek post! I will try to rewrite everything in English also! :D

Share this post


Link to post
Share on other sites

Οι συγκεκριμένες αναμνήσεις έχουν καταχωρηθεί και σε άλλο topic αλλά αφού έγινε λόγος δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να τις ξανακαταθέσω...συμπληρωμένες... ;)

Έχω πει πολλές φορές ότι η φωνή του με συνόδευε , με συνοδεύει και θα με συνοδεύει πάντα σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου.Ευχάριστη ή δυσάρεστη.Τον νιώθω πια σαν ένα επίτιμο μέλος της οικογένειας μου.Δεν θα ξεχάσω όταν στις αρχές της δεκαετίας του '70 , άρχισα να καταλαβαίνω τη ζωή μου , η φωνή του αντηχούσε πάντα μεσα στο σπίτι , από τους δίσκους του πατέρα μου και της μάνας μου)στους οποίους χρωστάω όλη μου την ενασχόληση με την μουσική), μαζί με άλλους βέβαια , Καζαντζίδη , Μπιθικώτση, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη...Θυμάμαι όταν άνοιγα το ντουλάπι με τους δίσκους (καμιά πενηνταριά , τότε και τοποθετημένοι οριζόντια ο ένας πάνω στον άλλον) , πάνω πάνω ήταν οι δίσκοι του Θεοδωράκη και του Μπιθικώτση και μετά του Νταλάρα.Πρώτος το ΝΑΤΑΝΕ ΤΟ '21.Όταν ήθελα λοιπόν ν'ακούσω κάτι περνούσα τους πρώτους δίσκους (ότι δήποτε άλλο μου φαινόταν πολύ βαρύ και αδιάφορο :D τότε...) κι έφτανα στους δίσκους του Νταλάρα. Η πιο σταθερή προτίμησή μου το ΜΕΣ ΣΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΤΑ ΣΤΕΝΑ , από κει μου κόλλησαν και το παρατσούκλι Ο ΜΕΜΕΤΗΣ ... :lol: .Τον άκουγα κι ένιωθα ότι ακούω κάτι πολύ οικείο κι ευχάριστο στ'αυτιά μου.Λίγο αργότερα όταν έπεσε η χούντα και βγήκαν τα 18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ο πατέρας μου αμέσως πήρε τον δίσκο (μαζί με την ΑΝΑΤΟΛΗ του Καζαντζίδη) , η οποία τότε μου φαινόταν αδιάφορη. Κάποτε έπεσε στα χέρια μας κι ένα αντίτυπο απ'τα ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ παλιό χωρίς εξώφυλλο , οπότε μετατρέποντας ένα στυλό σε βελόνα του πικάπ , το γύριζα πάνω στο δίσκο και τους ζάλιζα τ'αυτιά απ'το πρωί μέχρι το βράδυ.Ο δίσκος αυτός (που απ'τις χαρακιές μοιάζει με παγοδρόμιο) υπάρχει ακόμα κρεμασμένος πια σ'εναν τοίχο.To ίδιο συνέβαινε και με το 45άρι με το ΔΕΚΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ και τον ΚΑΦΕΝΕ.Οπότε ο καποια στιγμή ο παππούς μου εκνευρισμένος το πήρε και το έκανε δυό κομμάτια.Ευτυχώς το ξαναβρήκα αργότερα...(γιατί είχε και τον ΚΑΦΕΝΕ σε διαφορετική εκτέλεση)...

Φυσικά δε νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω το τι ένιωσα όταν σε μια μπομπίνα άκουσα τη ΝΥΧΤΙΑ όπως την έλεγα τότε...(εννοώ το ΠΑΡΕ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ ή ΣΤΑ ΧΟΝΤΡΑ ΤΑ ΣΥΡΜΑΤΑ)

Αργότερα ήρθαν οι ΜΙΚΡΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ .Θυμάμαι τι μελαγχολία μου προκαλούσαν τα "σκούρα" τραγούδια του Κουγιουμτζή (ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ, ΗΤΑΝ ΠΕΝΤΕ ΗΤΑΝ ΕΞΙ, ΚΑΠΟΥ ΝΥΧΤΩΝΕΙ κλπ) και τι αγαλλίαση και ευχαρίστηση αυτά με πιο "φωτεινό" ήχο , όπως το ΑΝ ΣΕ ΔΩ ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ή το ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ και τα άλλα.Όταν κυκλοφόρησαν τα ΨΗΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ , το άκουσα απ'το ραδιόφωνο (στις διαφημιστικές εκπομπές της ΜΙΝΟS )κάποια Κυριακή πρωί.Το βράδυ είπα στον θείο μου "Θείο, ο Νταλάρας έβγαλε δίσκο, θα μου τον πάρεις; :razz: " Tην άλλη μέρα τον είχα. Έπαθα κάτι με το ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΚΛΕΙΣΤΗ.Νόμιζα ότι ακούω ένα μικρό παραπονιάρικο παιδί να τραγουδάει...Δυστυχώς το πόστερ του δίσκου χάθηκε σε μια μετακόμιση... :wow::razz:

Ύστερα ήρθαν τα ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ (τα οποία στάθηκαν αφορμή αργότερα στη μεγάλη ηλικία των 10-12 χρονών ν'αρχίσω να ψάχνω και τις πρώτες εκτελέσεις)..Τα Χριστούγεννα του '75 με πήγαν οι δικοί μου σε μια θεία μου να πω τα κάλαντα.Mεταφέρω ακριβώς τον διάλογο που ακολούθησε:

Θανάσης: Nα τα πούμε;

Θεία Θανάση: Πες τα...

Θανάσης : Τι σου λέει η μάνα σου για μέενα... :music: :blink: :lol:

Ένα μεσημέρι του '76 ο πατέρας μου πάλι με ξύπνησε λέγοντας μου :"Έλα, έλα ξύπνα... ".Πάω στο σαλόνι και ακούω απ'το πικάπ: "Λιωνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη..." Ωχ τι είναι αυτό πάλι , σκέφτηκα.Πω πωω...Στην Αθήνα μες στο κέντρο κλπ ,κλπ...

Να μην ξεχάσω και την ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ του Παπαστεφάνου το 1976 .Εκείνο το ΑΧ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ στις γραμμές του τρένου αλλά και όλα τ'αλλα...(Πότε θα το βρούμε αυτό ρε Αποστόλη; ;)

Λίγα χρόνια μετά ήρθε το ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.Ιδιαίτερη προτίμηση Ο ΣΚΛΑΒΟΣ.Οπότε σε μια σχολική εκδρομή τραγουδώντας το στη γραμμή , η δασκάλα φρόντισε να μου κοκκινίσει το αυτί λέγοντάς μου :"Eδώ δεν τραγουδάμε τέτοια τραγούδια...".Τώρα τι μας τη σπάει αυτή σκέφτηκα.Τι να τραγουδήσω , "Χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ;"... :razz:

Aυτά ήταν τα πρώτα όμορφα χρόνια .Λίγο μετά το καλοκαίρι του '79 παρακολούθησα και την πρώτη ζωντανή παράσταση στο θέατρο Κατερίνα της Θεσσαλονίκης με τη Μοσχολιού, τον Παπακωνσταντίνου, την Πρωτοψάλτη και τη Λαβίνα.

Στο διάβα του χρόνου ήρθαν κι άλλες , άπειρες στιγμές, χαράς και συγκίνησης.Οι πρώτες φιλίες , οι πρώτοι έρωτες , οι σχολικές εξετάσεις , η στρατιωτική θητεία, τα χαρτζιλίκια που πήγαιναν εξ'ολοκλήρου στους δίσκους ,η περίοδος "ωριμότητας" . :blink: :lol: Δεν θα ξεχάσω τη συγκίνηση που ένιωσα και τα δάκρυα που κύλησαν όταν βγήκε το ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.Αυτό δεν είναι τραγούδι .Αυτό είναι μια ζωή ολόκληρη.

Κι ύστερα ήρθαν κι άλλα...Τα "Χοντρά τα σύρματα" στο Θέατρο γης το 2001, το "Πολλά καράβια φεύγουνε" στον ίδιο χώρο το 2003, το "Αν ήτανε να σ'αρνήθώ" στην Αρένα και το Θέατρο γης το 2005, κι ο διακτινισμένος "Μπαγλαμάς" με όλα τ'άλλα , πριν από δυο βδομάδες...

Νομίζω όμως ότι πάλι πολλά είπα.

Νάσαι καλά ρε Γιώργο...

Νάστε καλά ρε μάνα και πατέρα που μου τον μάθατε.

Νάστε καλά ρε φίλοι που τον ακούγαμε , τον ακούμε και θα τον ακούμε παρέα...

Ελπίζω και πιστεύω ότι αυτή η παρατεταμένη "εφηβεία με δίσκους ρεφενέ" δεν θα τελειώσει ποτέ...

Share this post


Link to post
Share on other sites

Θανάση, ειλικρινά ζηλεύω πάρα πολύ που μεγάλωσες σε ένα τέτοιο μουσικό περιβάλλον και σε μια τέτοια εποχή γενικά.. Μπορεί τότε να ήταν πιο δύσκολη η ζωή, αλλά υπήρχε ένα ήθος σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Εσύ μεγάλωσες με τα λιανοτράγουδα κι εγώ με.. Καρβέλα και Μπίγαλη. Τουλάχιστον αυτά ακούγονταν γιατί εγώ χάρη κυρίως στον παππού πήρα τη στράτα την καλή.. Πρώτη φορά που άκουσα τον Νταλάρα, απ' ό,τι μου λένε οι δικοί μου, ήταν από την τηλεόραση σε μια συναυλία, μάλλον από το Αττικόν, γιατί είχε μακρύ μαλλί και θυμάμαι χαρακτηριστικά το σκοτεινό backround από πίσω. Την επόμενη μέρα, απ' ό,τι μου λένε οι δικοί μου, τους είπα ότι είδα στο όνειρό μου τον τραγουδιστή αυτής της συναυλίας, και γέλαγαν. Από τότε όμως, πέρασαν 5-6 χρόνια, για να ακούσω ουσιαστικά Νταλάρα. Το πρώτο τραγούδι ήταν το ''Ο ουρανός φεύγει βαρύς'', και το βρήκα στον μοναδικό δίσκο του Νταλάρα που είχαν οι δικοί μου. ''Τις μεγαλύτερες επιτυχίες του'', το cd εκείνο με την κλασική του φωτογραφία με την κιθάρα. Μόλις το άκουσα αυτό το τραγούδι, κι έχοντας τα τελευταία 2 χρόνια από τότε, ακούσει και μάθει τα πάντα σε σχέση με την καλή ελληνική μουσική, ανατρίχιασα. Αυτή η μελαγχολία της μουσικής και των στίχων, ο ''μουντός'', ''φθινοπωρινός'' ήχος με συγκίνησε. Για τη φωνή δε, άκουγα κάτι που δεν είχα ξανακούσει. Όπως ξαναείπα, τα εκείνα τελευταία 2 χρόνια, χάρη στον παππού μου είχα μάθει τα πάντα. Φρόντισε για τη μουσική μου διαπαιδαγώγηση. Με έβαλε να ακούσω σμυρναίικα και ρεμπέτικα, σε πρώτες εκτελέσεις, τότε με Τούντα, Χασκίλ, Παγιουμτζή κτλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το πρώτο τραγούδι που άκουσα από τα ''καλά τραγούδια'', κι όχι από Μπίγαλη (....), ήταν το Καπηλειό του Μητσάκη.. Μετά, αφού μου είχε μάθει τα πάντα σε σχέση με τους μεγαλύτερους αυτούς δημιουργούς, και ειδικά τον Τσιτσάνη, που ήταν και οικογενειακός μας φίλος, με έβαλε να ακούσω Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Γαβαλά.. Από όλους αυτούς, ξεχώρισα και μου άρεσε περισσότερο ο Μπιθικώτσης. Γι' αυτό και άρχισε από τότε η πλήρης διοχέτευση των χρημάτων μου σε cd του Σερ. Πήρα τα πάντα, από Θεοδωράκη μέχρι ''Σάντα Μαρία''.

Μόλις άκουσα λοιπόν εκείνη τη μέρα το ''Ο ουρανός φεύγει βαρύς'', ένιωσα κάτι πραγματικά απίστευτο. Η φωνή του Νταλάρα ήταν κάτι το φοβερό για μένα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση τότε το γύρισμα-κατέβασμα που κάνει στο ρεφραίν, καθώς τότε, έχοντας γαλουχηθεί με Μπιθικώτση, ακόμα κι εγώ όταν τραγουδούσα, το έκανα με πολύ λιτό, δωρικό τρόπο. Αυτά τα γυρίσματα λοιπόν με τρέλαναν. Μετά, αφού ξεκοκκάλισα αυτόν τον δίσκο, άρχισα να τους παίρνω όλους. Τραγούδια όπως τα ''Παραπονεμένα λόγια'', το ''Ήταν πέντε ήταν έξι'', ''Τι να τα κάνεις τα φτερά'' ή εκτελέσεις όπως αυτή που προαναφέρθηκε από τον Αποστόλη, του ''Θέλω να είναι Κυριακή'', με κάνουν πάντα να ανατριχιάζω... Επηρεάστηκα λοιπόν πάρα πολύ από τον Γιώργο, τόσο μουσικά, κυρίως στον τομέα της σύνθεσης, γιατί γράφω τραγούδια για τη φωνή του, όσο και γενικότερα στην στάση ζωής μου. Με ωρίμασε περισσότερο, μου καλλιέργησε ευαισθησίες, και με έκανε πάρα πολλές φορές να ανατριχιάσω. Ακόμα και τώρα, που έχω μάθει πλέον το σύνολο των τραγουδιών του, στις συναυλίες του είμαι σε μια διαρκή συναισθηματική φόρτιση. Γι' αυτό και στεναχωριέμαι πάρα πολύ που δεν έζησα στιγμές όπως το Ο.Α.Κ.Α το 83', ή τη Διαγώνιο, ή το Αττικόν.

Σ' αυτόν τον άνθρωπο πάντως, και χωρίς καμία υπερβολή, χρωστάω τα πάντα. Χρωστάω το γεγονός ότι είμαι πιο ώριμος από την ηλικία μου, χρωστάω τα μουσικά μου ακούσματα που έχουν ποιότητα, χρωστάω την ίδια την ενασχόλησή μου με τη μουσική, που μακάρι να βγει σε κάτι παραπάνω από αυτό που έχω τώρα. Χρωστάω τα πάντα. Τις απόψεις μου για καθημερινά ζητήματα, τα πάντα.

Και φυσικά, όλα αυτά, τα χρωστάω πρώτα απ' όλα στον παππού μου. Αν δεν ήταν αυτός, μπορεί όλα να είναι διαφορετικά τώρα...

Να' σαι καλά παππού

Να' σαι καλά Γιώργο Νταλάρα...

Μου χαρίσατε αναμνήσεις, παιδικά χρόνια, αγωνίες και συγκινήσεις, μια ολόκληρη εφηβεία, όπως είπε κι ο Θανάσης, που θα κουβαλάω πάντα μέσα μου.

Share this post


Link to post
Share on other sites

crying.gif

Παιδιά ειλικρινά με συγκινήσατε πάρα πολύ!

Κάποια στιγμή θα γράψω και τη δική μου ιστορία (remastered)... :D

Share this post


Link to post
Share on other sites
I just wanted to reply to Christo's last message as he seemed to be in a nostalgic mood - and the topic got closed - I guess because this one already existed.

:D

Hi Vitaly

I guess I too am in Nostalagia

when I looked at the topic and said, Hey thats not the one I recently opened. Whats going on and then POOF, it's been here so long ago.

I guess age is really catching up to me, i'm really starting to feel older as can't remember certain topics already discuessed.

;)

Btw, just how did my topic get closed anyhow?

Is this from Nikolas and why did he close it?

Wasn't anything bad I said to anyone other then to myself.

:music:

Share this post


Link to post
Share on other sites
Guest
You are commenting as a guest. If you have an account, please sign in.
Reply to this topic...

×   You have pasted content with formatting.   Remove formatting

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

Loading...
Sign in to follow this  
Followers 0