Posted February 26, 2008 · Report post Καλά ρε παιδιά , δεν υπάρχει ένας διαχειριστής να τον μαζέψει αυτόν; Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted February 26, 2008 · Report post Για να το βρίσκουν πιο εύκολα τα παιδιά. Και τέταρτη θα το βάλω αν χρειαστεί Θοδωρή, θα σε παραδεχτώ αν το καταγράψεις και σε κείμενο, να το 'χουμε να το διαβάζουμε :razz: Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted February 26, 2008 · Report post Θοδωρή, θα σε παραδεχτώ αν το καταγράψεις και σε κείμενο, να το 'χουμε να το διαβάζουμε :razz: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Πάρ'τα.... Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.... :lol: Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted February 26, 2008 · Report post Είπαμε τσιμπάω τσιμπάω αλλά εσείς οι δυο δεν τρώγεστε με τίποτα (Με την μία δε θα χορτάσω και με τον άλλο θα σκάσω :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: ) Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted February 26, 2008 · Report post εσείς οι δυο δεν τρώγεστε με τίποτα Πω πω... Τόσο άνοστοι είμαστε; Για να επανέλθω λίγο στο θέμα, θα μεταφέρω κι εδώ την ιστορία του τραγουδιού "Στο μεταξύ τη Ελλάδα ταξιδεύει". Την είχα γράψει στο topic του τραγουδιού, αλλά πιστεύω καλό θα είναι να τα έχουμε εδώ συγκεντρωμένα... Από τη συνέντευξη του Γιώργου Ανδρέου στο περιοδικό "ΑΥΛΑΙΑ" - Νο. 41, Δεκέμβρης 2007 (σελ. 14-22). "Η Ελλάδα ταξιδεύει" είναι ένα εκπληκτικό τραγούδι σου, στο οποίο έχεις γράψει έναν ταυτόχρονα ρεαλιστικό και συγκλονιστικό στίχο που αποτυπώνει εύστοχα τη νεοελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Ποια είναι η ιστορία αυτού του τραγουδιού; Ποια συγκεκριμένα ερεθίσματα σου γέννησαν αυτούς τους στίχους; -"Ανάμεσα στο '83 και το '87, έτος που τελικά κατέβηκα στην Αθήνα, ταξίδευα πολύ συχνά Θεσσαλονίκη Αθήνα. Έβλεπα λοιπόν τα σκοτωμένα ζώα στην εθνική οδό. Αυτή η εικόνα μου προξενούσε τεράστια αγανάκτηση, όχι μόνο για το θάνατο των ζώων, αλλά και επειδή κανείς δεν απέσυρε από το οδόστρωμα και δεν μεριμνούσε για τη σωρό τους. Το θεωρούσα φρικώδες κι απίστευτα προσβλητικό για τον πολιτισμό μας. Μετά πήγα στο στρατό το Σεπτέμβρη του '90. Εκεί, λοιπόν, εγώ, ένας άνθρωπος που μέχρι τότε ζούσα μεταξύ πανεπιστημίων και ροκ συγκροτημάτων, μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, βρέθηκα στο "τσαντίρι του ελληνισμού", ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ήξεραν πότε γεννήθηκαν, δεν γνώριζαν γραφή, άνθρωποι νέοι που μιλούσαν με εκατό όλες κι όλες λέξεις, ανυπεράσπιστοι και αδαείς, αντιμέτωποι με αυτή τη βλακώδη όσο και γελοία εθνικιστική ιεραρχία κάποιων ανθρώπων του στρατεύματος, που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική υγιή φιλοπατρία. Είχα μαζί μου στο στρατόπεδο στην Τρίπολη τη άπαντα του Σεφέρη και διάβασα ξανά το περίφημο ποίημά του με τον στίχο "Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει", που 'ναι γραμμένο πριν από τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Διαπίστωσα ότι όλα αυτά που έγραφε παρέμειναν αμετάβλητα και ότι καμμιά αλλαγή προς το καλύτερο δεν έχει συντελεστεί! Έγραψα λοιπόν ένα τραγούδι που στην αρχή ήθελα να 'ναι ένα σχόλιο πάνω σ' αυτό το τίποτα. Όμως, λίγο-λίγο, άρχισαν κι άλλοι ήρωες να μου 'ρχονται στο μυαλό, όπως ο Τσιτσάνης, στον οποίο παραπέμπει ο στίχος "τα μαγικά σου βράδια σκουπίδια και ρημάδια" ("Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες"), ή ο Σολωμός, γιατί από τον "Ύμνο εις την ελευθερίαν" αντλεί το τραγούδι μου το εύρημα της ερώτησης στην προσωποποιημένη Ελλάδα "Πού 'ναι το φως σου το κρυμμένο, αυτό που χρόνια περιμένω ... Εσύ που ... μόνο για λίγο ξαποσταίνεις...". ’ρχισα δηλαδή να συνειδητοποιώ ότι η Ελλάδα "μου" ήταν η ίδια κι αμετάβλητη με την Ελλάδα που βίωνε ο Σολωμός! Κατάλαβα λοιπόν ότι έπρεπε να γράψω ένα τραγούδι στο οποίο ο θυμός μου να επιτρέπει στον ακροατή να βρει ένα δρόμο. Κι ο δρόμος είναι ο καθρέφτης. Το πιο σημαντικό νομίζω σ' αυτό το τραγούδι δεν είναι τόσο τα άλλα του σύμβολα, η μπάλα, οι ψηφοφόροι, η διαπλοκή κι η ανοησία, αλλά αυτό που λέει στο ρεφρέν του: "Και μη μου πεις ξανά ποιος φταίει κι έχουμε μείνει τελευταίοι". Γι' αυτό αρέσει αυτό το τραγούδι, επειδή, έτσι πιστεύω, όλοι όσοι το ακούνε έχουν σκεφτεί και αισθανθεί όσα λέει, πολλές φορές ιδιωτικά ο καθένας τους. Όλοι ξέρουμε ότι εμείς φταίμε". 1 person likes this Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post «Στα χρόνια της υπομονής» Της Χάρης Ποντίδα ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012 Η πρώτη περίοδος της Μεταπολίτευσης έχει αδυναμία στις μεγάλες συναυλίες, στα γεμάτα γήπεδα, στους δίσκους του Θεοδωράκη. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής δεν ήταν από εκείνους που διεκδίκησαν εύσημα προοδευτισμού, ούτε προσπάθησε ποτέ να ενταχθεί στο επαναστατικό κλίμα της εποχής, που - για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους - ήταν η αυτονόητη κίνηση για πολλούς ανθρώπους του χώρου. Το 1975 είναι ήδη γνωστός από τις επιτυχίες του «Να 'τανε το '21», «Πού 'ναι τα χρόνια», «Κάπου νυχτώνει», «Το σακάκι μου κι αν στάζει», αλλά κι έναν εξαιρετικό δίσκο που πούλησε τότε 50.000 αντίτυπα, τις «Μικρές Πολιτείες», με τραγούδια όπως το «Πουκάμισο το θαλασσί», «Ηταν πέντε, ήταν έξι», «Του Κάτω Κόσμου τα πουλιά» κ.ά. και όπου εκτός από τον νέο, πλην όμως καταξιωμένο Γιώργο Νταλάρα ακούμε και μια πολύ νεαρή τραγουδίστρια από την Κύπρο, την Αννα Βίσση. Η Βίσση έχει συμμετάσχει ήδη στα «18 λιανοτράγουδα» του Θεοδωράκη και του Ρίτσου, αλλά εδώ τραγουδάει για πρώτη φορά σόλο, γεγονός που τη βάζει αμέσως στις πολλά υποσχόμενες νέες φωνές. Ηταν η εποχή που η Χάρις Αλεξίου κυκλοφόρησε την «Οδό Αριστοτέλους», που το ρεμπέτικο γίνεται σιγά σιγά (εκ νέου) σύμβολο ενός τραγουδιού που ξεπερνάει τις συμβάσεις, που η παρέα Νταλάρα, Αλεξίου, Βίσση, Βαρδή και Πάνου Λαμπρόπουλου εμφανίζεται στο Θεμέλιο της Πλάκας (χειμώνας 1974-75) εκπροσωπώντας μια νέα γενιά στο τραγούδι. Ο δίσκος «Στα ψηλά τα παραθύρια» είναι ουσιαστικά η συνέχεια των «Μικρών Πολιτειών», δύο δίσκοι στο ίδιο ύφος, με τις ίδιες φωνές, σε μια περίοδο που ο Κουγιουμτζής έγραφε τα ωραιότερά του τραγούδια. Αν και στιχουργός και ο ίδιος, στον δίσκο «Στα ψηλά τα παραθύρια» που θα βγει το 1975 (Νταλάρας, Βίσση) ζητάει για πρώτη φορά να συνεργαστεί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και εμπιστεύεται και έναν νέο στιχουργό, τον Μιχάλη Μπουρμπούλη. Παράλληλα συνεργάζεται ξανά και με τον Μάνο Ελευθερίου. Από την αυτοβιογραφία του («Σταύρος Κουγιουμτζής - Στα χρόνια της βροχής», εκδ. Ιανός) διαβάζουμε τη στιγμή που ο Κουγιουμτζής βρίσκεται στο σπίτι τού Ελευθερίου και ξεφυλλίζοντας ένα τετράδιο με στίχους του, το μάτι του πέφτει πάνω σε ένα δίστιχο ρεφρέν που του άρεσε πολύ: «Στα χρόνια της υπομονής / δεν μας θυμήθηκε κανείς». Το κουπλέ του όμως δεν του πήγαινε ιδιαίτερα και συνέχισε να ψάχνει. «Παρακάτω», γράφει, «βρήκα ένα τετράστιχο που μου άρεσε: "Aν είναι κόσμος όμορφος, / είναι και κόσμος ψεύτης / που μοιάζει σκοτεινό γυαλί / και σαν παλιός καθρέφτης"». Από ένα άλλο τετράδιο, δε, διάλεξε ένα ακόμα: «Τα γράμματα μου γύρισες / χωρίς να τα διαβάσεις, / μα πες μου γιατί βιάστηκες / να με καταδικάσεις». Ο Ελευθερίου τον ρώτησε τι θα τα κάνει όλα αυτά μαζί και ο Κουγιουμτζής τού απάντησε: «Θα τα κάνω ένα τραγούδι». «Μα είναι τρία διαφορετικά πράγματα», του λέει εκείνος, «πήρες το ένα από δω, το άλλο από κει, θα φάμε ξύλο...». «Μη φοβάσαι», του 'πε εκείνος χαμογελώντας, «δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος». «Στα χρόνια της υπομονής», λοιπόν, από τη 18χρονη Αννα Βίσση και τον Γιώργο Νταλάρα (ντουέτο), ένα τραγούδι που παρότι προήλθε από διαφορετικές ποιητικές συλλογές του Μάνου Ελευθερίου, πρέπει πρώτα να μάθει κανείς το στόρι του κι έπειτα να παρατηρήσει ότι, όντως, είναι λίγο φλου ως προς το νόημά του. Τόσο όσο να αφήνει στον καθένα περιθώρια να κάνει τις δικές του ερμηνείες. Τόσο όσο να φαίνεται αφάνταστα επίκαιρο ακόμη και σήμερα! Στα χρόνια της υπομονής, τότε και σήμερα... http://www.tanea.gr/...le/?aid=4746962 10 people like this Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post Επιτέλους κι ένα άρθρο χωρίς λάθη και ανακρίβειες.... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post πολυ καλο, πολυ ενημερωτικο.. μπραβο!! αυτα χρειαζονται, ειναι σημαντικα, ειναι αληθινα.... Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post Mιχάλη ξέχασες την υπογραφή σου.... ΚΟΡΥΦΑΙΕ ΝΤΑΛΑΡΑ!!! Γεια σου ρε Μιχάλη.... 5 people like this Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post Ωραίο θα ήταν να έβαζες την φράση σαν υπογραφή σου,Μιχάλη! 2 people like this Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 29, 2012 · Report post μα πως δεν το σκεφτηκα!!! τι θα εκανα χωρις εσας, πειτε μου!!!! :D 8 people like this Quote Share this post Link to post Share on other sites
Posted August 26, 2013 · Report post Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον Κυρ Αντώνη του Χατζιδάκι. Για τον ''Κυρ - Αντώνη'' του Μάνου Χατζιδάκι Τελικά πηδάμε τ' άστρα ή τις φωτιές; 26.8.2013 | 00:39 Μπόσκο http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/41045 4 people like this Quote Share this post Link to post Share on other sites
