Kavafis Project Στη Θεσσαλονίκη (6.11.2013)

[EKOSTEL 8,742]

Υπάρχει μια στριφνάδα στους ανθρώπους του εδώ Μεγάρου...

[Alona 8,279]

[Alona 8,279]

[thes 1,340]

Πάντως αυτή τη φορά δεν ήταν όπως άλλοτε, ίσως γιατί δεν ήταν εκδήλωση (μόνο) του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Αλόνα, σε ευχαριστούμε!

[EKOSTEL 8,742]

Θετική αποτίμηση.

http://www.musiccorner.gr/?p=86721&utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=the-kavafis-project-%25ce%25b5%25ce%25af%25ce%25b4%25ce%25b1%25ce%25bc%25ce%25b5-%25ce%25ad%25ce%25bd%25ce%25b1-%25ce%25ad%25cf%2581%25ce%25b3%25ce%25bf-%25ce%25b2%25ce%25b1%25ce%25b8%25cf%258d%25cf%2584%25ce%25b1%25cf%2584%25ce%25b1-%25ce%25b5%25ce%25bb%25ce%25bb%25ce%25b7%25ce%25bd

[nefeli 1,116]

Ωραίο άρθρο.

[Makis 2,780]

Οι δικές μου εντυπώσεις συνοψίζονται στη φράση του Νταλάρα από τη συνέντευξη τύπου: " Είναι δύσκολη υπόθεση ο Καβάφης" .

Και παραδόξως συμφωνώ με τα περισσότερα που γράφτηκαν νωρίτερα,αν και πολλά είναι αντικρουόμενα, γιαυτο είμαι πιο κοντά στην άποψη της Αφροδίτης. 

 

Παλαιότερα ακούγοντας τη μελοποίηση του Παπαδημητρίου "που για Αλεξανδρινό γράφει Αλεξανδρινός" πήρα το έναυσμα να αναζητήσω πόσοι άλλοι συνθέτες έχουν καταπιαστεί και με εξέπληξε ο όγκος. Μου έκανε εντύπωση, γνωρίζοντας τις δυσκολίες του στίχου και δεν μπόρεσα να δώσω και απάντηση στο ερώτημα γιατί επιμένουν σε ένα δύσκολο εγχείρημα. Ίσως είναι μια πρόκληση για τον συνθέτη, Ισως είναι η αποδοχή και η αναγνωρισιμότητα του έργου του ποιητή, που πιθανότατα στο εξωτερικό είναι και μεγαλύτερη απ' ότι στην Ελλάδα.

 

Ο Καρόζας δείχνει να τα έχει καταφέρει πολύ καλά, πιθανότατα καλύτερα απο τους υπόλοιπους,"παλεύοντας" χρόνια το "σχέδιό" του (Μεμονωμένα εξακολουθώ να θεωρώ κορυφαία στιγμή την προσέγγιση του Μάλαμα στο ποίημα "Δεκέμβριος 1903" ).Παρ όλα αυτά στα δικά μου αυτιά υπήρξαν σημεία που μου φάνηκε πως η μουσική τραβάει με το ζόρι για να χωρέσει ο στίχος.Μπορεί να φταίει πως δεν έχω την εξοικείωση με τη συμφωνική μουσική που δικαιολογημένα ακολούθησε ο Καρόζας, με τη μουσική παιδεία που έχει και το κοινό που κυρίως απευθύνεται.

Επίσης δεν μ' άρεσαν τα σημεία της χορωδίας γιατί δεν μπορούσα να διακρίνω τους στίχους.

 

Σε αντίθεση βέβαια με τον Νταλάρα, ο οποίος απογειώνει το έργο.Εξαιρετική άρθρωση, προσήλωση, το καλύτερο όχημα για να φτάσει η ποίηση του καβάφη στα αυτιά σου και να σε καθηλώσει. Χαίρομαι που υπάρχει αυτή η αναγνώριση και αποδοχή στο εξωτερικό, όπου παρουσιάστηκε μέχρι στιγμής.

 

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ  στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης, που χάρη στην πρωτοβουλία της μπορέσαμε και απολαύσαμε στην Ελλάδα ένα έργο που μπορεί αλλιώς να μην το βλέπαμε εδώ ποτέ.

[afroditaki 1,045]

Συμφωνω απολυτα με τον μακη.

 

Εχει περασει μια βδομαδα απο τοτε που παρακολουθησα το εργο αυτο κατα την οποια, προσπαθησα να το ακουσω αποστασιοποιημενα, μακρια απο προκαταληψεις και εχω να πω οτι πραγματικα η ζυγαρια γερνει κατα πολυ θετικα. Θελει οντως χρονο αφομοιωσης..

Κορυφαια στιγμη για μενα παραμενει το "Απολειπειν ο θεος Αντωνιον" για το οποιο ο καροζας συνεθεσε μια μουσικη εμβατηριακη, απολυτα εναρμονισμενη με το ενδοξο του ποιηματος αυτου αλλα και απολυτα συμφωνη με τον νταλαρα, εννοωντας οτι η η ερμηνεια αυτη θα μπορουσε να θεωρηθει, ως, ας μου επιτραπει, αυτοβιογραφικη. Περηφανεια και δοξα γιαυτον που αξιωθηκε ενα τετοιο ταξιδι.

Η λαικη χροια του νταλαρα, που στην αρχη μου πηγαινε κοντρα με την μουσικη, τελικα προσδιδει μια ζεστασια στην ψυχη, ξεδιπλωνοντας ολη την ερμηνευτικη του, εξαιρετικα μεγαλη, ικανοτητα. Ειναι ΚΑΙ σπουδαιος ηθοποιος(φωνητικα). 

Κατι ακομα. Πιστευω οτι αν και δεν ειναι ο νταλαρας στην ακμη της νιοτης, αρα και των φωνητικων ικανοτητων, θεωρω οτι ηλικιακα το εργο αυτο του εδεσε γαντι. Η ποιηση για μενα ειναι ερμηνεια, δεν ειναι αμανες οπου διαγωνιζονται τραγουδιστες για τα τσαλιμια στην φωνη. Ο νταλαρας ειναι στην καταλληλη ηλικια, ωστε να εχει την απολυτη ωριμοτητα να τα κατανοησει και ισως να ταυτιστει με αρκετα απο αυτα τα ποιηματα, μιας και η ηλικια παιρνει πολλες φορες την επαναστατικοτητα της νιοτης, αφηνοντας πισω το ανεκπληρωτο και μπορει και μια πικρια.

Κατατασσω την δουλεια αυτη ως την πιο αντισυμβατικη του νταλαρα, περιμενοντας και αλλες εκπληξεις και πραγματικα φετος, ειναι η πρωτη φορα που δεν νιωθω θυμο που δεν γεννηθηκα νωριτερα!

[Alona 8,279]

Στο The Kavafis Project έγινε «the χαμός»

 

 

 

Γράφει η Νένα Μυρωνίδου / nenemy1@hotmail.com

 

Όταν πας να δεις Νταλάρα και να ακούσεις Καβάφη, παθαίνεις το παραλήρημα των αστικών λεωφορείων της Αθήνας και φρεσκάρεις όσα τσιτάτα έχεις κλέψει από τα ποιήματα και τα έργα του Αλεξανδρινού ιδιόρρυθμου Ελληνιστή. Είναι που θες να πάρεις μια κουταλιά από γκουρμέ μουσική, είναι που θες να σηκώνεις το φρύδι στις παρέες για τις καλλιτεχνικές σου επιλογές, τέλος πάντων, αφήνεις τον παίδαρο και πας Μέγαρο. Παρέα με μια φίλη, πάντα, για να μη σε περάσουν και για καμιά θαμώνα υπογείου βιβλιοθήκης. Και η παράσταση που σε περιμένει είναι μια συμφωνική μουσική απόδοση της γνωστής ποίησης του σχολείου και της Ιθάκης. Αυτός είναι ο Καβάφης που μυρίζει στις καρδιές μας.

 

Με δόξα και τιμή κράτησα κι εγώ το εισιτήριό μου, με προσμονή, στη χούφτα. Το φουαγιέ, όπως του άξιζε, κατάμεστο από μαλλιά κομμωτηρίου, κυρίους σοφιστικέ και πηγαδάκια νέων με μια πρέζα της κοινωνικής υποκρισίας «διανόηση και μετά τσιφτετέλι ή ποτό για επίδειξη γνώσεων». Και όσοι σπεύδουν να σε εξυπηρετήσουν, στα εισιτήρια και τις θέσεις, υφάκι αλά μυστικοί πράκτορες. Α, στο καλό, η πλατεία μόλις που ανέπνεε από τον κόσμο, σημειωτέον γύρω στα σαράντα οι περισσότεροι  και μπράβο που «αυτά τα πράγματα» δεν είναι για μετά τη σύνταξη. Και τα έσοδα της βραδιάς στο Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Θεσσαλονίκης. Διπλή αξία στην παρουσία μας.
 

Τα φώτα σβήνουν, εμείς τη σιωπή της γνώσης και η ορχήστρα μια λαμπερή μυρμηγκοφωλιά από βιολιστές και χορωδούς. Τόσοι, που είπαμε «ο Γιώργος δε θα χωρέσει να τα πει». Το κοινό με αγάπη χειροκροτεί τον κύριο Κουντούρη, τον μαέστρο της παράστασης και όσους διακριτικά παίρνουν τις θέσεις τους. Κι επειδή, είπαμε, όταν έχεις μάθει τη συνταγή για τα γεμιστά καλύτερα από Ιθάκες και πηγαιμούς, χειροκροτείς και τη μπλόφα του κυριούλη που απλώς βρέθηκε επί σκηνής για να πάρει το αναλόγιο. Ναι, ναι. Όλοι χειροκροτήσαμε ΚΑΙ τον υπάλληλο του Μεγάρου. Καλά μας έκανε, για να μη παίρνουμε και πολύ αέρα τύπου «εγώ δε μιλάω πολύ, γιατί σκέφτομαι και προβληματίζομαι». Και τότε η σκηνή γεμίζει με την ευλαβική φιλοδοξία αιώνιου Γιώργου Νταλάρα που σου δίνει την εντύπωση προσευχής στη μελέτη και την τέχνη.
 

Και φυσικά ήταν κάτι θαυμάσιο. Γιατί μιλώντας και στα ίσα, δεν κρύβεται, ότι όταν οι ψυχές επικοινωνούν όπως Καρόζας-Καβάφης, υποκλίνεσαι στο μεγαλείο μιας θεϊκής συνομιλίας. Και συγχαρητήρια που στο φως έρχεται τόσο λαμπερά αυτός ο ποιητής και η ανάσα του αποκτά ήχο με τη μουσική του κυρίου Καρόζα, μιας και ο Κ.Π. Καβάφης, για την εποχή μας, είναι ο μόνος που μας καταλαβαίνει και μπορεί να εξηγήσει κάθε σύγχρονο δαίμονά μας. Μια απλή ανάγνωση μάς το αποδεικνύει άλλωστε. Και όπως ο κύριος Καρόζας ήθελε να νιώσουμε την ψυχή του, τον αποθέωσε χαρίζοντας του πνοή ανατριχιαστικών βιολιών και τον καταξίωσε κάνοντας τον αθάνατο Έλληνα, όπως όλοι της διασποράς, με το άρτιο κούμπωμα του σαντουριού και του μπουζουκιού.

 

Ναι, τώρα ο Καβάφης είναι σε όλους τους χώρους του σπιτιού, κι όχι μόνο στα ράφια. Γιατί η μουσική πάει παντού. Και παντρεύει τα ανόμοια, τα αταίριαστα, τα ασύμβατα. Τα ανθρώπινα, δηλαδή. Κρατώντας τη φυσιογνωμία του, από τον γιγαντιαίο προτζέκτορα της σκηνής, και με τον απόηχο της συνοδευτικής μικρής ορχηστρούλας του φουαγιέ, θυμάμαι τη βασική αίσθηση της βραδιάς. Ότι η ποίηση και η μουσική είναι οι δυο πλευρές του Θεού. Η πνευματώδης και η πιο λαϊκή. Κι όλοι εκείνο το βράδυ Τον αγγίξαμε.

 

http://www.thinkfree.gr/opinions/%CF%83%CF%84%CE%BF-the-kavafis-project-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-the-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82

[afroditaki 1,045]

Eπιτελους ενα κειμενο ισορροπημενο, που δινει εμφαση στο εργο και οχι στο ποσο καλος η ποσο κακος ειναι ο νταλαρας. Κατι που εχουμε να δουμε πολυ καιρο. 

[Makis 2,780]

"μια κουταλιά από γκουρμέ μουσική" , "αφήνεις τον παίδαρο και πας Μέγαρο" , "μη σε περάσουν και για καμιά θαμώνα υπογείου βιβλιοθήκης" , "το φουαγιέ κατάμεστο από μαλλιά κομμωτηρίου" .

Εκφράσεις αισθητικής "κλικ" . Νομίζω αν έλειπαν θα ηταν καλύτερο το κείμενο. 

[afroditaki 1,045]

Σιγουρα θα μπορουσαν να ειπωθουν αλλιως..

 

Παντως τον τυπο που ηρθε να παρει το αναλογιο δεν τον αναφεραμε.. Και ηταν απο κεκτημενη ταχυτητα, διοτι μπαινουν τα οργανα χειροκροταμε.. μπαινουν οι μπασοι χειροκροταμε.. μπαινουν οι τενοροι χειροκροταμε.. μπαινουν οι αλτο χειροκροταμε.. μπαινουν οι σοπρανο ξανα μανα χειροκροταμε... ε, καπακι μπαινει και ο ανθρωπος να παρει το αναλογιο(οι περισσοτεροι νομισαμε οτι ειναι ο μαεστρος), να μην τον χειροκροτησουμε??

Και ενα δευτερο σκηνικο.. οπου αρχιζει η μουσικη, μεσα στην μαγεια και την προσηλωση ολοι, και ξαφνικα βλεπουμε στην γιγαντοπροβολη του προτζεκτορα nikaiotakis enter password!     Ευτυχως κρατησε λιγο και βγηκε γρηγορα η εικονα του καβαφη. 

[megali_mpougatsa 687]

Ευτυχως κρατησε λιγο και βγηκε γρηγορα η εικονα του Καβαφη. 

 

Μακάρι να κράταγε λίγο παραπάνω για να προλάβαινα να το φωτογραφίσω! Για μένα ήταν η πιο διασκεδαστική στιγμή της βραδιάς!!