Με το 'να πόδι στ΄ άστρα...

[Tasos 3]

Ο νέος δίσκος του Νταλάρα αποτέλεσε, για μένα, μια ευχάριστη έκπληξη. Ολόφρεσκα, σημερινά, τραγούδια, άψογα ερμηνευμένα, που αντικατοπτρίζουν την εποχή μας. Ένας πραγματικά λαϊκός δίσκος. Ο Γιώργος Νταλάρας απέδειξε, για άλλη μια φορά, ότι αφουγκράζεται το πνεύμα του καιρού μας, ελεύθερος, χωρίς αγκυλώσεις, και, βέβαια, μπορεί κι αντέχει να τολμά.

Ο δίσκος αυτός έχει εξασφαλισμένη την εμπορική επιτυχία και περιέχει τραγούδια, διαφορετικού ύφους, που θα μείνουν. Υπό αυτήν την έννοια τον θεωρώ τον καλύτερο - με καινούρια τραγούδια - της τελευταίας 10ετίας. Η "Ασφαλτος που τρέχει" ήταν μια άρτια από κάθε άποψη δουλειά, με όμορφα τραγούδια(είχε και καλές πωλήσεις), το "Στα τραγούδια που σου γράφω" είχε εμπορική επιτυχία(πλατινένιος), αλλά, πιστεύω ότι και οι δυο αυτές, προηγούμενες, πολυσυλλεκτικές δουλειές του, δεν περιείχαν τις μεγάλες επιτυχίες που πέρασαν στο στόμα του κόσμου. Αυτό τελευταία φορά συνέβη, κατά τη γνώμη μου, με το δίσκο "Θεσσαλονίκη -Γιάννενα με δυο παπούτσια πάνινα". Αυτός ο δίσκος είχε μια φρεσκάδα, έβγαλε ένα μεγάλο σουξέ που πέρασε στον κόσμο("Με λένε Πόπη") και κάποια άλλες, διαχρονικές, επιτυχίες("Κι αν σε θέλω", "Νύχτα") που κρατάνε μέχρι τις μέρες μας, 10 χρόνια μετά. Ακούγοντας λοιπόν τη νέα δουλειά "Με το'να πόδι στ' άστρα",μου έδωσε αυτήν την αισιόδοξη εντύπωση, ότι θα έχει την πορεία του προηγούμενου δίσκου με τον Μπρέγκοβιτς. Γι' αυτό και χαρακτήρισα το δίσκο τον καλύτερο της δεκαετίας, αν θέλετε - πιο σωστά - τον καλύτερο εξωστρεφή της δεκαετίας. Φυσικά, απομένει, όλα τα παραπάνω, να τα αποδείξει και να τα δικαιώσει ο χρόνος ...

Κι οι εντυπώσεις μου για τα τραγούδια του δίσκου :

1) "Η Ελλάδα καίγεται"

Κομμάτι με πολύ ευχάριστο άκουσμα και "τραγουδιάρικο" ρεφρέν, που οι στίχοι του λένε αλήθειες(Μην ακούς τι λέγεται η Ελλάδα καίγεται/και τα βράδια κλαίγεται μέσα απ' το γυαλί/μην ακούς τι λέγεται η Ελλάδα καίγεται/και αυτοί που θα την σώσουν είναι μόνο οι τρελοί). Έχω την εντύπωση πως θα είναι το σουξέ του καλοκαιριού, ίσως μαζί και με τα δυο τραγούδια του Χατζηγιάννη.

2) "Θα περιμένω εδώ"

Κλασικός Χατζηγιάννης, ανάλαφρο, με ωραία ηχοχρώματα, τραγούδι, με ωραία "νταλαρικά" φωνητικά στο ρεφρέν.

3) "Ομόνοια"

Ευρηματική Νικολακοπούλου(Κοιμάται τ' όνειρο/σε υγρά πατώματα/κι ένα πανί λευκό/γεμίζει ονόματα). Η δύναμη του τραγουδιού είναι οι στίχοι του και το θέμα τους.

4) "Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι"

Ένα όμορφο, λιτό, κλασικό, λαϊκό τραγούδι.

5) "Ναύπλιο"

Από τα πιο καλά του δίσκου. Εκπληκτικά κουπλέ και μαγικός ο Νταλάρας. Ξεσηκωτική η "βαλκανική-μπρεγκοβική" ανατροπή, δίνει στο τραγούδι φτερά!

6) "Σε φεγγάρια λυπημένα"

Αυθεντική Ανατολή! Πάθος, ψυχή, νταλγκάς. Ο Νταλάρας μοναδικός σ' αυτό το είδος, παθιασμένος. Η νευρώδης ενορχήστρωσή του είναι σχέτη αρρώστια! Κάθε φορά που το ακούω νιώθω να με διαπερνούν σεισμικά κύματα! Κράμα έρωτα, λαγνείας και κισμέτ(υπέροχοι και οι στίχοι)! Θα ήθελα έναν δίσκο του Νταλάρα με αποκλειστικά τέτοιου ύφους και χρώματος τραγούδια, με τέτοιες, νευρώδεις, ενορχηστρώσεις κι όχι μόνο στην ελληνική γλώσσα ...

Κάντε ένα πείραμα, για να απολαύσετε αυτό το τραγούδι και να μπείτε στο "κλίμα" και, κυρίως, αποσυνδέστε το από τη "νύχτα" και τους "χώρους" της, που, δυστυχώς, είναι συνδεδεμένα, αυτά, τα μοναδικού πάθους, τραγούδια κι αφεθείτε μόνο στη μουσική, την ενορχήστρωση, την ερμηνεία και το, παθιασμένο, "ταξίδι" που προσφέρουν. Ακούστε λοιπόν, πριν, ως "προθέρμανση" τα εξής : "Με τελείωσες"(για το τραγούδι αυτό είχε γράψει ο Ελληνιάδης στο "Ντέφι"-το 1986- ότι από τότε και μετά άρχισε να εκτιμά τον ερμηνευτή Νταλάρα!), "Φωτιά χιονίζει ο ουρανός", "Έβγαλα τα μέσα έξω", "Δέκα χειμώνες". Μετά, σας περιμένουν τα "Λυπημένα φεγγάρια".

7) "Μη ξεχνάς το φαντάρο"

Το πιο σοφά δομημένο(μουσική και στίχος), όσον αφορά το θέμα του τραγούδι, με, σαφή, χιουμοριστική διάθεση. Ο Παυριανός λέει αλήθειες(για τα στραβάδια, για τις παλιοσειρές, τις μεταθέσεις και τα "βύσματα"), έτσι έχουν τα πράγματα. Το τραγούδι αυτό θα γίνει σουξέ και θα αγαπηθεί από τους φαντάρους, στους οποίους και, κυρίως, απευθύνεται. Είναι γραμμένο, ενορχηστρωμένο κι ερμηνευμένο με την απαραίτητη ... ελαφρότητα, αυτήν δηλαδή που αποτελεί την μόνη αντίσταση στον παραλογισμό του στρατού. Αυτό που θυμάμαι από το στρατό είναι ότι, αυτήν την περίοδο αντεμετωπίζαμε, εντός κι εκτός στρατοπέδου, τα πάντα, με μια κραυγαλέα ελαφρότητα, εγγράματοι κι αγγράματοι, νέοι και μεγαλύτεροι. Έμπαινες σε ένα σουρεαλιστικό κλίμα, που έβγαινες απ' αυτό μετά από 2 χρόνια.Αν τα έπαιρνες σοβαρά τα πράγματα, σε περίμενε η αναβολή ή το τρελάδικο ... Γι' αυτό, αγαπητοί σύντροφοι του φόρουμ, για να κάνω και λίγο χιούμορ, "κάτω τα χέρια από τον φαντάρο"!

8) "Η αιτία είσαι εσύ"

Το πιο μοντέρνο και πρωτοποριακό κομμάτι του δίσκου. Ο μικρός Νικόλας Κουμπιός δείχνει πολύ "ψαγμένος" και τολμηρός για την ηλικία του(είναι 20 ετών). Το ρεφρέν είναι, όντως, "κολλητικό"! Δίκαια το κομμάτι αυτό έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο.Για τον Πρόεδρο που έγραψε αυτούς τους καταπληκτικούς στίχους, τι να πω; Αιώνιος έφηβος!

9) "Χάνεται"

Ωραίο τραγούδι, εξαιρετική ερμηνεία του Νταλάρα στα ρεφρέν.

10) "Μια ζωή στο ίδιο τραίνο"

Ατμοσφαιρικός, αναγνωρίσιμος Κορκολής. Αισθαντική ερμηνεία από τον Νταλάρα και, βέβαια, τι κάνει ο Νταλάρας με το ούτι σ' αυτό κομμάτι!

11) "Όλα μιλούν για σένα"

Έτοιμη "χατζηγιαννική" επιτυχία! Τραγούδι που ο Νταλάρας το λέει με νεύρο και πάθος.

12) "Πολλές σημαίες"

Συγκλονιστικό τραγούδι. Κι από στίχο(μέγας ο Ελευθερίου) κι από μουσική ,από τον συνθέτη του υπέροχου "Μόνος", Γαργάλα. Η ερμηνεία του Νταλάρα σε κάνει πότε να ανατριχιάζεις και πότε να σφίγγεις τις γροθιές συμμετέχοντας στην ένταση του τραγουδιού. Υπόδειγμα έκφρασης κι ερμηνείας από τον Νταλάρα. Το ορχηστρικό κρεσέντο, λίγο πριν το τελευταίο δραματικό ρεφρέν, το εκτοξεύει κυριολεκτικά! Τραγούδι που θα μείνει.

Υποψήφια σουξέ του δίσκου : "Η Ελλάδα καίγεται", "Θα περιμένω εδώ", "Μη ξεχνάς το φαντάρο", "Η αιτία είσαι εσύ" και "Όλα μιλούν για σένα".

Ερωτεύτηκα τα εξής : "Ναύπλιο", "Σε φεγγάρια λυπημένα", "Η αιτία είσαι εσύ", "Πολλές σημαίες".

Κορυφαία : στιχουργικά και ερμηνευτικά το "Πολλές σημαίες" και ενορχηστρωτικά τα : "Η αιτία είσαι εσύ" και "Σε φεγγάρια λυπημένα".

Προσωπικά, θεωρώ κέρδος μου ότι γνώρισα τους συνθέτες : Νικόλα Κουμπιό και Κυριάκο Παπαδόπουλο. Θα τους παρακολουθώ από 'δω και πέρα κι εύχομαι σε μια πιο ολοκληρωμένη συνεργασία και των δυο τους, ξεχωριστά, με τον Νταλάρα!

Υ.Γ.

Το εξώφυλλο και το ένθετο είναι εμπνευσμένο και γραφιστικά άρτιο. Παραπέμπω στα όσα γράφει ο McPantel.

Η μη αναγραφή των στίχων και των μουσικών των δύο τελευταίων τραγουδιών, οφείλεται, όπως πληροφορήθηκα, σε λάθος και, ήδη, ετοιμάζεται, η νέα διορθωμένη παρτίδα. Οπότε, για να απαλύνω τον "πόνο" μας, το βλέπω θετικά : ότι δηλαδή θα έχουμε ένα "συλλεκτικό" cd!

[Apostolis 2,082]

Η  μη αναγραφή των στίχων και των μουσικών των δύο τελευταίων τραγουδιών, οφείλεται, όπως πληροφορήθηκα, σε λάθος και, ήδη, ετοιμάζεται, η νέα διορθωμένη παρτίδα. Οπότε, για να απαλύνω  τον "πόνο" μας, το βλέπω θετικά : ότι δηλαδή θα έχουμε ένα "συλλεκτικό" cd!

Ρε μπας και είναι καινούργιο κόλπο των δισκογραφικών, για να μας "αναγκάσουν" εμάς τους συλλέκτες να αγοράζουμε 2 και 3 φορές το κάθε CD? :lol: Just kidding!

Προσωπικά, θεωρώ κέρδος μου ότι γνώρισα τους συνθέτες : Νικόλα Κουμπιό και Κυριάκο Παπαδόπουλο. Θα τους παρακολουθώ από 'δω και πέρα κι εύχομαι σε μια πιο ολοκληρωμένη συνεργασία και των δυο τους, ξεχωριστά, με τον Νταλάρα!

Τάσο, θα ήθελα την γνώμη σου για τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, εφόσον τον γνώρισες. Γιατί πρέπει να παρακολουθώ την καριέρα του Κ.Παπαδόπολου, όταν η πλειοψηφία των τραγουδιών που γράφει είναι για τον Νίνο, τον Γονίδη, την Αγγελική Ηλιάδη, την Πέγκυ Ζήνα, τον Νίκο Βέρτη, τον Χρήστο Πάζη, τον Σάκη Ρουβά, τον Γιώργο Γιαννιά και η λίστα δεν έχει τελειωμό...? Εμένα περισσότερο ένας συνθέτης "της σούπας" μου κάνει. Δηλαδή, κρίνοντας από τις εκατοντάδες προηγούμενες συνεργασίες του, ο συνθέτης Κ.Παπαδόπουλος με αφήνει τελείως αδιάφορο. Γιατί τον θεωρείς τόσο σημαντικό?

[Tasos 3]

Προσωπικά, θεωρώ κέρδος μου ότι γνώρισα τους συνθέτες : Νικόλα Κουμπιό και Κυριάκο Παπαδόπουλο. Θα τους παρακολουθώ από 'δω και πέρα κι εύχομαι σε μια πιο ολοκληρωμένη συνεργασία και των δυο τους, ξεχωριστά, με τον Νταλάρα!

Τάσο, θα ήθελα την γνώμη σου για τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, εφόσον τον γνώρισες. Γιατί πρέπει να παρακολουθώ την καριέρα του Κ.Παπαδόπολου, όταν η πλειοψηφία των τραγουδιών που γράφει είναι για τον Νίνο, τον Γονίδη, την Αγγελική Ηλιάδη, την Πέγκυ Ζήνα, τον Νίκο Βέρτη, τον Χρήστο Πάζη, τον Σάκη Ρουβά, τον Γιώργο Γιαννιά και η λίστα δεν έχει τελειωμό...? Εμένα περισσότερο ένας συνθέτης "της σούπας" μου κάνει. Δηλαδή, κρίνοντας από τις εκατοντάδες προηγούμενες συνεργασίες του, ο συνθέτης Κ.Παπαδόπουλος με αφήνει τελείως αδιάφορο. Γιατί τον θεωρείς τόσο σημαντικό?

Αποστόλη από όσους έγραψες δεν παρακολουθώ κανέναν και δεν ξέρω ούτε ένα τραγούδι τους.

Όταν έγραψα τον γνώρισα, δεν εννοώ προσωπικά, αλλά μέσα από τα συγκεκριμμένα τραγούδια του καινούριου δίσκου του Νταλάρα, τα οποία και μου άρεσαν πολύ!

Τώρα αν συνεχίσει να δίνει τραγούδια μόνο στους τραγουδιστές που προανέφερες, τότε, δεν είναι δυνατόν να το παρακολουθήσω...

Πάντως το ότι τον επέλεξε ο Νταλάρας κάτι σημαίνει. Γιατί έχω εμπιστοσύνη στις επιλογές του Νταλάρα και τα συγκεκεριμένα τραγούδια, κατά τη γνώμη μου, τις δικαιώνουν αυτές τις επιλογές. Και σε τέτοια τραγούδια θέλω να παρακολουθώ τον Παπαδόπουλο και με καλές φωνές και με τον Νταλάρα φυσικά, σε κάτι πιο ολοκληρωμένο πάνω στο ανατολίτικο ύφος...

[Apostolis 2,082]

Τώρα αν συνεχίσει να δίνει τραγούδια μόνο στους τραγουδιστές που προανέφερες, τότε, δεν είναι δυνατόν να το παρακολουθήσω...

Οοκ!! Συμφωνούμε! Ακριβώς αυτό περίμενα να ακούσω!

[nefeli 1,116]

Πολύ γρήγορα τις πρώτες εντυπώσεις μου.Θα επανέλθω ή σήμερα ή αύριο το βράδυ με μια πιο ολοκληρωμένη άποψη (αφού τώρα με πιέζει το Ενοχικό)

Κορυφαίες οι στιγμές του "Πολλές σημαίες" και "Ομόνοια".

Θα μπορούσε να είναι εξίσου κορυφαία το "Η Ελλάδα καίγεται" λόγω στίχων αλλά το κατέστρεψε κυριολοεκτικά η μελωδία( (αν αυτό το μπιτοειδές πράγμα μπορεί να ονομαστεί έτσι).Με τέτοιους στίχους είναι αληθινό έγκλημα αυτό που έγινε.

Για τα υπόλοιπα δεν έχω ιδέα γιατί δεν τα ακούσα ακόμη.

[EKOSTEL 8,742]

Επιτρέψτε μου μια εισαγωγή:

Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας επέστρεψα από Κύπρο. ’μα τη επιστροφή μου, πληροφορήθηκα την έκδοση του νέου cd. Διαβάζω τις πρώτες εντυπώσεις και μαύρισε η ψυχή μου. Δεν μου έκανε καρδιά να το αγοράσω. Πρώτη φορά μου συνέβη αυτό στα 25 χρόνια που ακούω τον Γ.Νταλάρα. Τελικά, πήγα πρωί-πρωί σήμερα στο Metropolis και αγόρασα το cd. Είχα αλλεπάλληλα ραντεβού στο γραφείο, το cd έπαιζε. Αποτελούσε όρο απαράβατο για να πραγματοποιηθούν τα σημερινά ραντεβού. Τελικά καταλήξαμε να μιλάμε για το cd κι όχι για τα διαζύγιά τους. Αντιεπαγγελματικό από μέρους μου, αλλά λυτρωτικό μετά από το περασμένο Σαββατοκύριακο. Τα σχόλια θετικά, στην πλειονότητά τους...

Το απόγευμα αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι. Καιρός ήταν! Το cd παίζει στο αυτοκίνητο, πλέον. Ξεκινάω από τα δικαστήρια για την Καλαμαριά που είναι το σπίτι μου. Κι αντί να στρίψω στην Αιγαίου, συνεχίζω και φτάνω στην Επανωμή!!! Για όσους ξέρουν, καταλαβαίνουν... Το cd συνεχίζει να παίζει. Σκέφτηκα ''καιρός να γυρίσω''. Φτάνω κοντά στην ΕΛΠΑ, πάω να στρίψω προς Αιγαίου, τίποτα. Συνεχίζω και φτάνω και πάλι στο κέντρο μέχρι την Αριστοτέλους. Έκλεισα κινητό, παράθυρα για να ακούω απερίσπαστη. Τελικά, επέστρεψα στο σπίτι. Και κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή για να γράψω τις εντυπώσεις μου.

Δεν το έχω ξαναπάθει αυτό ούτε έχω ξανακάνει τέτοιες τρέλες. Λοιπόν, το cd μου αρέσει. Είναι σημερινό, γίνεται αναφορά στον έρωτα, στην αγάπη, στην μοναξιά αλλά και σε προβλήματα καθημερινά και κοινωνικά. Ο Νταλάρας είναι -πραγματικά- ''άπιαστος''! Μεστές ερμηνείες, μαγικές πινελιές. Μπορεί να μην ανοίγει δρόμους αυτό το cd αλλά θα μας κρατάει συντροφιά καλή. Τα περισσότερα τραγούδια είναι όμορφα αλλά με τρέλαναν -κυριολεκτικά- το ''Η Ελλάδα καίγεται'', ''Ομόνοια'',το ''Ναύπλιο'', το ''Τραίνο'', ''Χάνεται'' και το υπέροχο ''Πολλές σημαίες''. Υπάρχουν κι από μένα κάποιες ενστάσεις όσον αφορά σε κάποια σημεία των ενορχηστρώσεων αλλά δεν με αποκαρδιώνουν κιόλας. Το ''Μην ξεχνάς τον φαντάρο'' το εκλαμβάνω ως χιουμοριστικό τραγουδάκι που αν δεν το έλεγε ο Νταλάρας δεν θα του έδινα σημασία. Η αλήθεια είναι πως είναι το μόνο που δεν μπορώ να ακούσω ευχάριστα. Μια φίλη μου επεσήμανε: '' Ε, βέβαια! Από όσες σχέσεις είχες ποτέ δεν έτυχε να τα έχεις με κάποιον που έκανε την στρατιωτική του θητεία. Πού να καταλάβεις,λοιπόν...'' Ίσως και να έχει δίκιο.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη- πρόκειται για λαϊκά, απλά τραγούδια (τα έχουμε ανάγκη κι αυτά)που με την φωνή του ο Νταλάρας τα πάει πιο πέρα, στα άστρα. Και θα συμφωνήσω με τον Θανάση πως μαζί με τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση είναι ο τρίτος τραγουδιστής που έχει αυτό το χάρισμα. Ελπίζω, όμως, να μην συνεχίζει να τα παρουσιάζει τα καινούργια τραγούδια με το σχήμα συνεργατών της Πάτρας.

Σας παροτρύνω να τα ακούτε. Καλοκαίρι είναι, ανάλαφρη διάθεση ας έχουμε...

[petros_petrakis 1,559]

Απέφυγα να σχολιάσω τα τραγούδια του καινούριου δίσκου, παρόλο που τα άκουσα πρώτος( την πρώτη κιόλας μέρα. Ίσως γιατί, σε κάθε νέο δίσκο, είμαι επιφυλακτικός στην αρχή. Ο λόγος; Στο νού μου, έρχεται εκείνο που είχε πει ο θείος, όταν κυκλοφόρησε η "’σφαλτος που τρέχει". Αν θυμάστε, αναφερόμενος τότε στον μεγάλο όγκο των νέων τραγουδιών (28!), είχε πει: "Να τα ακούσετε λίγα, λίγα, 2 με 3 την φορά". Και είχε δίκιο. Αυτό έκανα απο τότε σε κάθε καινούριο δίσκο, αυτό έκανα και τώρα.

Και τώρα, πέντε μέρες μετά... αναφέρω: μου άρεσε ο δίσκος... Εκτός απο 2 τραγούδια, που δεν "μου κάθησαν" εξ αρχής, τα υπολοιπα είναι απο ευχάριστα, έως και εξαιρετικά.

Επιτρέψτε μου, να ξεχωρίσω, για άλλη μια φορά, το "Χάνεται", που το άκουσα απο τα... γενοφάσκια του, τις "Πολλές σημαίες", το "Η Ελλάδα καίγεται", και αυτό, του οποίου το ρεφραίν μου έχει κολλήσει - άγρια: "Η αιτία είσαι εσύ".

Ευχαριστούμε θείε!

[nefeli 1,116]

Επανέρχομαι.

"Η Ελλάδα καίγεται"

Δεν αλλάζει η πρώτη μου άποψη.Οι στίχοι καταπληκτικοί,η μουσική αταίριαστη και ανέμπνευστοι και η ερμηνεία με τέτοια μουσική είχε ελάχιστα περιθώρια.

"Θα περιμένω εδώ"

Τίποτα το ιδιαίτερο.Μια από τα χατζηγιαννικά ίδια που έχουν καταντήσει λίγο βαρετά

"Ομόνοια"

Φωτεινή εξαίρεση του δίσκου.Με υπέροχους στίχους,πρωτότυπη μελωδία και πολύ ωραία ερμηνεία

"Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι"

Ωραίο λαϊκό κομμάτι.Στίχοι ωραίοι και μουσική θα μπορούσε και καλύτερη.Αμφότερα βέβαια χιλιοχρησιμοποιημένα.Η ερμηνεία είναι πολύ καλή.

"Ναύπλιο"

Πιο ωραίοι οι στίχοι από το προηγούμενο.Και η μουσική πιο πρωτότυπη που αφήνει και τον Νταλάρα να δείξει πιο πολλά πράγματα

"Σε φεγγάρια λυπημένα"

Οι στίχοι είναι καλοί.Με αυτούς τους στίχους θα προτιμούσα μια γλυκιά και μελαγχολική μελωδία.Και αυτή του κομματιού καλή είναι.Η ερμηνεία είναι εξαιρετική.

"Μη ξεχνάς το φαντάρο"

Το ρεφρέν απαράδεκτο.Το κουπλέ πιο συζητήσιμο.Η μελωδία βγαλμένη από μπουζουμάγαζο.Η ερμηνεία περιέργως πως μου αρέσει πάρα πολύ και νομίζω ότι το σώζει κάπως.

"Η αιτία είσαι εσύ"

Στίχοι αμιγώς Παπαδοπουλικοί και για αυτό υπέροχοι.Η μελωδία παραείναι ηλεκτρονική αν και όχι απαραίτητα άσχημη.

"Χάνεται"

Οι στίχοι είναι ωραίοι.Και η μελωδια μου αρέσει πολύ.Η ερμηνεία επίσης.Από τα ξεχωρίσιμα τραγούδια του cd

"Μια ζωή στο ίδιο τρένο"

Επίσης από τα πιο ωραία κομμάτια του δίσκου.Η μελωδία σε πλήρη αρμονία με τους στίχους.Μια πολύ ωραία γλυκιά μελαγχολία.Η ερμηνεία δεν θα μπορούσε να είναι ποιο ταιριαστή με το κλίμα του τραγουδιού

"Όλα μιλούν για σένα"

Ότι ισχύει και για το Θα περιμένω εδώ με κάποια δόση βελτίωσης

"Πολλές σημαίες"

Το Κορυφαίο κομμάτι του δίσκου.Απίστευτοι στίχοι και πολύ δυνατή μελωδία που θέλει πολλά ντεσιμπελ για να αποκαλύψει τα μυστικά της.Η ερμηνεία είναι το κάτι άλλο.Απλώς ΝΤΑΛΑΡΑΣ.

Συμπέρασμα:Αυτός ο δίσκος θα ήταν εξαιρετικός αν ήταν ένα maxi-single με 5 κομμάτια.Τα υπόλοιπα αποτελούν απλά γεμίσματα.

Κάποιος είπε πριν ότι ο Νταλάρας ήθελε απλώς να βγάλει έναν πιο εξωστρεφή δίσκο πριν ακολουθήσουν άλλοι πιο εσωστρφείς όπως του Ελευθερίου και του ’λκη Αλκαίου.Αφού ήθελε και αισθανόταν έτσι ωραία καλά έκανε και πραγματοποίησε αυτή τη δουλειά.Κανένας δεν θα μπει δερβέναγας στο κεφάλι του.Από την άλλη είναι δικαίωμα και επιλογή του καθενός να προτιμά έναν άλλο Νταλάρα από ορισμένα κομμάτια αυτού του δίσκου.

[Niki 0]

Λοιπόν, δεν έχω ακόμα το δίσκο.. αλλά ένας καλός άγγελος φρόντισε να μου στείλει ένα κομμάτι, σίγουρα όχι αντιπροσωπευτικό του δίσκου, όμως παρόλα αυτά δε μπορώ να κρατηθώ και θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου...

Καταρχάς πρέπει να εξηγήσω ότι ακριβώς πριν ακούσω το track 7 από το νέο δίσκο με τίτλο "μη ξεχνάς το φαντάρο" σε μουσική Κ. Παπαδόπουλου και στίχους Γ. Παυριανού άκουγα το "Πάσχα των Ελλήνων" του Κουγιουμτζή. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε το "πολιτισμικό σοκ" που βίωσα...

Με το που ξεκινάει το κομμάτι έχω πάρει μια έκφραση του στυλ Στα 30 δεύτερα που το κομμάτι έχει μπει για τα καλά είμαι κάπως έτσι :blink: Ώπα μας την πέσανε σκέφτομαι και περιμένω να σκάσουν τα κλαρίνα. Όταν δε μπαίνει και η φωνή δεν ξέρω πώς να αντιδράσω... Για ποιό πράγμα να πρωτομιλήσω; Για το μεγαλείο των στίχων ή της ενορχήστωσης;;; Ή την χορωδία που συνοδεύει;

Βασικά μετά από λίγο μου ήρθε στο μυαλό το άλλο μέγιστο λαϊκό άσμα της Κοκκίνου αυτή τη φορά... λίγο παραλαγμένο.. "Γιώργο τί πίνεις και δε μας δίνεις"... κι όπως είπε κι ένας φίλος το όλο σκηνικό μου δημιούργησε την εντύπωση πως θα βγει στην πίστα από στιγμή σε στιγμή ο ΛεΠα για ένα συγκλονιστικό ντουέτο...

Στη δεύτερη ακρόαση άρχισα να σκέφτομαι ότι το κομμάτι αυτό άργησε μια βδομάδα... τότε θα μπορούσαμε όλοι να το αφιερώνουμε σε κάποιους από εδώ που ήταν φανταράκια...

Έντάξει εκτός πλάκας τώρα, το κομμάτι για να κάνουμε χαβαλέ σε παρέα είναι μια χαρά και μάλιστα έχει πολύ γέλιο.. αλλά ρε παιδιά.. πραγματικά προσφέρει κάτι με το να υπάρχει και στη δισκογραφία;

Το καλό είναι ότι από ότι με ενημερώνουν είναι το μακράν το χειρότερο του δίσκου... το κακό είναι ότι όταν μετά από τον Κουγιουμτζή και μια πραγματικά αξιόλογη δουλειά όπως ήταν οι " Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς Ανθρώπων" και το "Ηλιοσκόπιο" ακολουθούν τέτοια "κομμάτια" τότε πραγματικά η υψομετρική διαφορά προκαλεί ιλίγγους και η πτώση μοιάζει ελεύθερη και χωρίς δίχτυ ασφαλείας!

Υ.Γ. 1 Και μην πει κανείς ότι είναι ανόμοια πράγματα. Το ξέρω. Απλά δεν φταίω εγώ που τα φερε έτσι η νύχτα να τα ακούσω με αυτή τη σειρα...

Υ.Γ. 2 Και ναι σίγουρα πρέπει να ακούσω όλο το δίσκο για να τον κρίνω στο σύνολό του. Απλά δεν άντεχα.. ήθελα να το διασκεδάσω λίγο..

Τώρα μιλάω σοβαρά:

Γιατί δηλαδή θα πρέπει να  θεοποιούμε τον Νταλάρα όταν συντάσσεται και γίνεται ένα με τους απανταχού πρόσφυγες και κοινωνικά κατατρεγμένους και να τον "ρίχνουμε στον Καιάδα" όταν αγαπάει, ερωτεύεται, χωρίζει;

Θανάση, δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι στη θεματική των τραγουδιών, αλλά στην απόδοσή τους. Κανείς δεν λέει πως τα ερωτικά τραγούδια είναι λιγότερο σημαντικά από τα "πολιτικά". Κάθε άλλο.

Αλλά όπως και να το κάνουμε άλλο είναι το επίπεδο των τραγουδιών "Κάποια κάπου κάποτε" και "Βεγγαλικά σου μάτια" κι άλλο αυτό του "Με τελείωσες".

Δεν είναι ζήτημα σοβαροφάνειας, αλλά ουσίας.

Ε, με τα πολλά ακούσματα, δεν ξέρεις αν αυτό που ακούς πολλές φορές σου αρέσει, ή απλώς το συνηθίζεις, επειδή σου αρέσει η φωνή.

Νομίζω αυτή η φράση με καλύπτει απόλυτα. Γι αυτό και η πρώτη εντύπωση που μου αφήνει κάθε τραγούδι του Νταλάρα είναι για μένα η πιο έγκυρη και αντικειμενική (όσο αντικειμενική μπορώ να είμαι). Γιατί στην συνέχεια και με τις επαναλήψεις, η επιρροή που έχει η φωνή του πάνω μου, θα αλλοιώσει τόσο το κριτήριό μου όσο και τον τρόπο που τα εισπράττω.

Και ναι θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους. Το τραγούδι "Πολλές σημαίες" είναι πραγματικά πολύ καλό... Γενικά στα τραγούδια ο στίχος με επιρρεάζει πιο πολύ από την μουσική, οπότε η υπογραφή του Ελευθερίου από μόνη της αποτελεί εγγύηση... Χαίρομαι που κι η μουσική είναι καλή. Και φυσικά κι η ερμηνεία..

Ευχαριστώ.

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ 11,574]

Η μη αναγραφή των στίχων και των μουσικών των δύο τελευταίων τραγουδιών, οφείλεται, όπως πληροφορήθηκα, σε λάθος και, ήδη, ετοιμάζεται, η νέα διορθωμένη παρτίδα.

Αυτό είναι πολύ ευχάριστο.

Ξέχασα να σημειώσω χθες πως θα ήθελα πολύ να μάθω ποιος παίζει φυσαρμόνικα στο "Όλα μιλούν για σένα".Ακούγεται μια φυσαρμόνικα που μου θυμίζει τον Πάνο Κατσιμίχα.

[Agnie 1]

Δεν μπορώ να μην πω ότι η πρώτη εντύπωση που μου δημιουρήθηκε ήταν ένα αίσθημα λύπης και απογοήτευσης......η οποία ενισχήθηκε ακόμα περισσότερο με το άκουσμα του «Μην ξεχνάς τον φαντάρο» Από την πρώτη ακρόαση ξεχώρισα μόνο 2-3 τραγούδια. «Ρίξε μια σκάλα», «Μια ζωή στο ίδιο τρένο» και το «Πολλές σημαίες»

Μετά όμως από πολλές ακροάσεις οι εντυπώσεις μου άλλαξαν κατακόρυφα. Είναι ένας υπέροχος δίσκος από τον οποίο απορρίπτω μόνο το «Μην ξεχνάς τον φαντάρο» το οποίο με αφήνει παγερά αδιάφορη.

Στα κορυφαία του δίσκου συγκαταλέγω τα:

«Ρίξε μια σκάλα»

«Μια ζωή στο ίδιο τρένο»

«Πολλές σημαίες»

«Ομόνοια»

«Ναύπλιο»

«Η αιτία είσαι εσύ»

[Theodore 1,027]

Υ.Γ: Δεν το άκουσα ακόμα, αλλά και μόνο απο τον στίχο το...Μην ξεχνάς τον Φαντάρο δεν μου "καθεται" καθόλου καλά για Νταλαροτράγουδο(!). Πολύ χαζός ο στίχος...    

Και τώρα που το άκουσα θα συμφωνήσω ακόμη περισσότερο με την αρχική μου άποψη.

Και επειδή άκουσα πως μπορεί να θυμίζει φανταρικές στιγμές, τότε τι να πουν και τα "Έλα στην παρέα μας" ή το "Είμαι φίνο φανταράκι".

Ούτε στο 1/1000 δεν τα φτάνει.

Τέλος πάντων, που ξέρεις, ίσως άκου - άκου να το συνηθίσω όπως έγινε και με την Πόπη

Θα γράψω άυριο λεπτομερέστερη κριτική. Τα παραπάνω τα έγραψα απλά γιατι ήταν το μόνο τραγούδι που δε μου άρεσε.

Τα υπόλοιπα μου άρεσαν, πολύ μάλιστα !!

Παρατήρηση Πρώτη: Η εισαγωγή απο τις "Πολλές σημαίες" μου μοιάζει πολύ απο την εισαγωγή απο το "Κι έξω βρέχει" απο την ’σφαλτο CD1

Παρατήρηση Δέυτερη: Επιτέλους ένας δίσκος που τραγουδάει ο Νταλάρας ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

[Geske 37]

«Με το ένα πόδι σ' άστρα...» έχει ένα τραγούδι που με χτύπησε σαν σφαίρα: την «Ομόνοια» - για στιχουργικούς λόγους, και προσωπικούς, λιγότερο μουσικούς.

Έχει άλλα τραγούδια που είναι ωραία: «Πολλές σημαίες», «Ναύπλιο»...

- κι άλλα, μάλλον, αλλά δύσκολα αναγνωρίζονται, γιατί είναι πνιγμένα σ' εκείνο το κακάσχημο ήχο της ενορχήστρωσης. Για εκείνο, αν κατάλαβα καλά, φταίει κάποιος Κυριάκος Παπαδόπουλος; Δεν ξέρω ποιος είναι, ούτε θέλω να μάθω - μόνο μην τον ξανακούσω ποτέ! Αν είναι δυνατόν, σε δίσκο του Νταλάρα, ηχητική ατμόσφαιρα τουρκικής συμμετοχής στην Γιουροβίζιον... αίσχος! Και δεν φταίνε τα τραγούδια (τα περισσότερα.....), φταίει η ενορχήστρωση.

[billfor 47]

Πριν πω τη γνώμη μου και εγώ για τη νέα δουλειά του αγαπημένου μας καλλιτέχνη θέλω πρώτα να χαιρετήσω τη μεγάλη παρέα του forum μας που το παρακολουθώ σχεδόν καθημερινά εδώ και αρκετά χρόνια και να ευχαριστήσω όλα τα μέλη που κατά καιρούς μπήκαν στον κόπο να "ανεβάσουν" αυτά τα υπέροχα ντοκουμέντα στην κατηγορία rare songs και να τα μοιραστούν μαζί μας.

Αγόρασα τον καινούργιο δίσκο εχθές Δευτέρα με μισή καρδιά μετά τις πρώτες εντυπώσεις που διάβασα εδώ από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν τον Γιώργο Νταλάρα. Αυτό που περίμενα να ακούσω στην πρώτη ακρόαση ήταν κάτι χειρότερο ακόμα από το "Στα τραγούδια που σου γράφω", έναν δίσκο που έκανα εβδομάδες να συνηθίσω και που στο πρώτο άκουσμα είναι ζήτημα αν μου άρεσαν 3 τραγούδια. Αντί γι' αυτό όμως άκουσα έναν Νταλάρα φρέσκο, ανάλαφρο, με τη φωνή του ξανά σαν αεράκι να έρχεται σαν ευλογία να δροσίσει το καλοκαίρι μας. Ομολογώ πως εκτός από τον "Φαντάρο" όλα τα υπόλοιπα τραγούδια μου άρεσαν απότο πρώτο κιόλας άκουσμα. Είχα να νιώσω έτσι από την εποχή του "Μη μιλάς κινδυνεύει η Ελλάς". Και να φανταστείτε ότι θεωρώ τον εαυτό μου από τους δύσκολους ακροατές που δεν καταπίνουν εύκολα μέτρια πράγματα απ'όπου κι αν προέρχονται.

Ξέρω πως όλοι μας εδώ έχουμε μάθει να περιμένουμε πολλά από τον Γιώργο. Ότι έχουμε συνηθίσει τη φωνή του να τραγουδάει στιχους μεγάλων ποιητών και μουσικές μεγάλων συνθετών. Όμως ο άνθρωπος αυτός μπορεί και πρέπει να πει και τραγούδια πιο απλά, σαν τα καινούργια. Γνωρίζει την τέχνη του τραγουδιού όσο ελάχιστοι κι αυτό φαίνεται ακόμα και στα πιο απλά τραγούδια. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό που μετά από τόσα χρόνια έντονης τριβής με τη φωνή του και τον τρόπο ερμηνείας του, εκεί που πιστεύουμε ότι δεν μπορεί πλέον να μας εκπλήξει, πάντα βρίσκει τρόπο να μας ξαναμαγέψει και να μας συγκινήσει. Νομίζω πως μετά τη "Ρωμιοσύνη" και το "’ξιον Εστί", μετά τα "Έρημα χωριά" και το "Δάκρυ στο γυαλί", έπρεπε ο Γιώργος να πει και αυτά τα τραγούδια, που με τον πιο σύχρονο ήχο και τον πιο "κοντινό" στίχο τους θα τα πιάσει στο στόμα του περισσότερος κόσμος, και κυρίως περισσότερα νέα παιδιά που δεν έχουν ιδέα από πού ξεκίνησε και τί έχει τραγουδήσει αυτή η φωνή και πιθανώς έχουν μια μονόπλευρη άποψη του καλλιτέχνη Νταλάρα.

Συγχαρητήρια λοιπόν κι ένα μεγάλο ευχαριστώ κι από μένα στον Γιώργο Νταλάρα για την καινούργια άρτια δουλειά.

[Apostolis 2,082]

Καλώς ήρθες στην παρέα μας bilfor!! Χαίρομαι που μοιράστηκες μαζί μας την άποψή σου για τον νέο δίσκο! Καλές ακροάσεις!! Όσο για τα rare songs, η δουλειά συνεχίζεται..!

[Alona 8,279]

Since there is no track by that title, does anyone know why it is

called «Με το ένα πόδι σ' άστρα...»

[Tasos 3]

«Με το ένα πόδι σ' άστρα...» έχει ένα τραγούδι που με χτύπησε σαν σφαίρα: την «Ομόνοια» - για στιχουργικούς λόγους, και προσωπικούς, λιγότερο μουσικούς.

Έχει άλλα τραγούδια που είναι ωραία: «Πολλές σημαίες», «Ναύπλιο»...

- κι άλλα, μάλλον, αλλά δύσκολα αναγνωρίζονται, γιατί είναι πνιγμένα σ' εκείνο το κακάσχημο ήχο της ενορχήστρωσης. Για εκείνο, αν κατάλαβα καλά, φταίει κάποιος Κυριάκος Παπαδόπουλος; Δεν ξέρω ποιος είναι, ούτε θέλω να μάθω - μόνο μην τον ξανακούσω ποτέ! Αν είναι δυνατόν, σε δίσκο του Νταλάρα, ηχητική ατμόσφαιρα τουρκικής συμμετοχής στην Γιουροβίζιον... αίσχος! Και δεν φταίνε τα τραγούδια (τα περισσότερα.....), φταίει η ενορχήστρωση.

Ο, συνθέτης, Κυριάκος Παπαδόπουλος έχει κάνει τις ενορχηστρώσεις μόνο στα δικά του τραγούδια("Η Ελλάδα καίγεται", "Σε φεγγάρια λυπημένα", "Μη ξεχνάς το φαντάρο"), δηλαδή στα (3) από τα (12) του δίσκου! Πως είναι δυνατόν να ευθύνεται για τις ενορχηστρώσεις και των υπολοίπων;

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δεν μπήκε εξτρεμιστικά - με το έτσι θέλω - στο δίσκο του Νταλάρα για να του επιβάλλει την "ηχητική ατμόσφαιρα τουρκικής συμμετοχής στην Γιουροβίζιον", όπως γράφεις.

Ο, καλλιτέχνης, μουσικός κι ερμηνευτής, Γιώργος Νταλάρας(ο οποίος έχει και τη διεύθυνση παραγωγής του δίσκου) τον άκουσε, τον επέλεξε και τον κάλεσε να συμμετάσχει, με τα συγκεκριμένα κομμάτια, στον προσωπικό του δίσκο!

Και πολύ καλά έκανε!

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Τώρα που είμαι κάπως πιο ήρεμη, μετά από μερικές ακροάσεις του δίσκου και ξαναδιαβάζοντας ό,τι έχω γράψει εδώ, πραγματικά νιώθω πολύ άσχημα που χρησιμοποίησα μερικές πάρα πολύ βαριές εκφράσεις. Φυσικά δεν θα σβήσω τίποτα απ το αρχικό μου post, γιατί δεν έχει νόημα, αφού όλα όσα έχω γράψει έχουν διαβαστεί. Η Παρασκευή που μας πέρασε ήταν μια πολύ άσχημη μέρα για μένα (να μη το αναλύσουμε τώρα, άλλωστε εδώ είναι forum, δεν είναι το blog μου να γράφω ό,τι να ναι) και αυτό συνετέλεσε στο να μετατραπεί το post μου σε μια ατέλειωτη καταστροφολογία!

Ξεκινάω πάλι απ την αρχή λοιπόν

Η Ελλάδα καίγεται: όπως είχα πει, αυτό το τραγούδι μου άρεσε από την πρώτη ακρόαση! Εκτός από το ότι είναι επίκαιρο (ως προς τους στίχους), έχει πολύ ωραίο ρυθμό!

Θα περιμένω εδώ: μπορεί στην αρχή να με ξένισε, αλλά κι αυτό το τραγούδι έχει ωραίο ρυθμό και ενορχήστρωση. Ένα ωραίο καλοκαιρινό κομμάτι. Μακάρι να το ακούσουμε σε κάποιο από τα μπαράκια που θα πάμε το καλοκαίρι! Τι πιο ωραίο απ αυτό! Τώρα που το σκέφτομαι, στα μπαράκια πάντα με ξίνιζαν κάτι σουξεδάκια τύπου Κιάμου κλπ. Δε θα ήταν πολύ ωραίο να πηγαίναμε σε μπαράκι και ν ακούγαμε κι εκεί τον αγαπημένο μας τραγουδιστή;

Ομόνοια: όπως είχα πει είναι πολύ ωραίο τραγούδι! Και η μουσική του και οι στίχοι, Λίνα Νικολακοπούλου είναι αυτή! Μπορεί στην αρχή να έλεγα ότι με χάλασε η ενορχήστρωση στο 1:20, αλλά ίσως αν δεν είχε αυτό το γύρισμα να ήταν μονότονο!

Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι: Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν ανεβώ μαγικός στίχος! Στην αρχή μου φάνηκε ρηχή η μουσική του. Τελικά είναι ωραία! ’σε που είναι ένα ωραίο χασάπικο! Σε διάφορα πάρτυ, συνήθως εγώ με μια φίλη μου χορεύουμε χασάπικο κάποια στιγμή. Το τραγούδι-κόλλημά μου είναι το Πεπρωμένο, μέχρι στιγμής δεν έχω δεχτεί ποτέ να χορέψω άλλο τραγούδι. Αυτό το τραγούδι λοιπόν θα μπορούσε να μπει για λίγο αλλαγή!

Ναύπλιο: Δε χρειάζεται να πω κάτι, το τραγούδι αυτό έχει πολύ ωραίο ρυθμό και μου άρεσε πολύ εξ αρχής. Ή σχεδόν εξ αρχής. Το σχεδόν, το λέω για να πω παρακάτω κάτι που θα εξηγήσει πολλά πράγματα. Την Παρασκευή, στην πρώτη ακρόαση, τα έβλεπα όλα τόσο μαύρα, που ακόμα κι αυτό το τραγούδι στην αρχή μου είχε φανεί κάπως. (φαντάσου για τι μαυρίλα μιλάμε, έτσι; ) Στη δεύτερη ακρόαση ήταν που είπα μα αυτό είναι ωραίο τραγούδι! Θυμίζει και λίγο Μπρέγκοβιτς!

Σε φεγγάρια λυπημένα: εδώ δεν θ αλλάξει και πολύ η άποψή μου, τα πολλά βιολιά κλπ. γενικώς δε μου πολύ-αρέσουν. Δεν είναι μόνο σ αυτό το τραγούδι. Για παράδειγμα, τα Φύγε κι άσε με κλπ. απ τον Ορφέα δεν είναι απ τα αγαπημένα μου τραγούδια. Όταν τα λέει σε συναυλίες μ αρέσουν γιατί είναι και το γενικότερο κλίμα της συναυλίας. Όταν τ ακούω όμως από CD συνήθως τα προσπερνάω. Τα Φεγγάρια λυπημένα λοιπόν, δεν είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια γιατί γενικώς δε μου πολύ-αρέσει αυτός ο ήχος. Αλλά έκανα λάθος που ξεκίνησα να μιλάω γι αυτό μ ένα τεράστιο γαμώτο, και που το χαρακτήρισα ως τραγούδι-μπάφα. Δεν είναι τόσο τρομερά τα πράγματα.

Μην ξεχνάς το φαντάρο: αυτό το τραγούδι όπως έχω πει, δε μ αρέσει συνολικά. Ούτε σαν ήχος, ούτε σαν στίχος. Φυσικά αυτό το συνολικά σε καμία περίπτωση δε συμπεριλαμβάνει την ερμηνεία του Νταλάρα, ο οποίος πιστεύω πως δίνει τον καλύτερο εαυτό του σε όλα τα τραγούδια. Ωστόσο, αν το πάρω λίγο πιο χαλαρά (και αυτή τη στιγμή μπορώ να το κάνω αυτό) μπορώ να πω πως είναι ένα χαβαλετζίδικο τραγουδάκι. Και πάλι βέβαια δε θα μου άρεσε και τόσο, αλλά απλώς θα το προσπερνούσα λέγοντας και τι έγινε, δε θα καθόμουν να βρίζω κιόλας! Παίρνω πίσω τις βαριές κουβέντες που είπα (απαίσιο, αίσχος κλπ.). Επίσης δεν έπρεπε να πω αυτά τα δεν έπρεπε να το τραγουδήσει κλπ. Ήθελε να το τραγουδήσει, καλά έκανε και το τραγούδησε! Ποια είμαι εγώ που θα πω αν έπρεπε να πει ένα τραγούδι ή όχι; Θα αρκεστώ λοιπόν στο να πω ότι αυτό το τραγούδι απλά δε μου αρέσει και τόσο (προσωπική άποψη-γούστο). Αυτό. Χωρίς τίποτα παραπάνω.

Η αιτία είσαι εσύ: στην αρχή μπορεί να με είχε ξενίσει λίγο η ενορχήστρωση κλπ. Αλλά τελικά διαπίστωσα ότι κι αυτό ήταν μέρος της γενικής μαυρίλας! Είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι με ξεσηκωτικό ( ας μου επιτραπεί η έκφραση) ρυθμό, και όπως είπα λίγο πριν , μου αρέσουν πολύ τα σημεία που μπαίνει η δεύτερη φωνή! Εξακολουθώ να πιστεύω πως θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα φωνητικά-ψίθυροι, αλλά τελικά δε το χαλάνε το τραγούδι. Είναι μια χαρά! Πολύ ωραίο!

Χάνεται: στην αρχή μου είχε φανεί κρυανάλατο. Τελικά του πηγαίνει πάρα πολύ του Νταλάρα. Ταιριάζει με τη φωνή του, με την ερμηνεία του. Είναι ωραίο!

Μια ζωή στο ίδιο τραίνο: όπως είχα πει και στην αρχή μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι! Και είναι ωραίο και με τα μπάσα του, τα οποία δεν ξέρω γιατί δε μου άρεσαν στην αρχή. Θα θελα πολύ να το άκουγα και σε συναυλία.

Όλα μιλούν για σένα: αυτή τη στιγμή δε μπορώ να αποφασίσω αν μ αρέσει περισσότερο αυτό ή το Θα περιμένω εδώ. Είναι εξ ίσου ωραία και τα δύο! Αυτό ίσως είναι λίγο πιο σκοτεινό, το άλλο είναι πιο έξω καρδιά.

Πολλές σημαίες: ε, γι αυτό το τραγούδι δε χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο, το χω ερωτευτεί! Είναι τέλειο!

Αυτές λοιπόν είναι οι remastered απόψεις μου για τον δίσκο. Σαν σύνολο είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος! Και ευχάριστος! Tον ακούς και σου ανοίγει την ψυχή ρε παιδί μου!!

Και έχει και μία πρωτοτυπία: είναι ο μοναδικός δίσκος για τον οποίο έχω αλλάξει τόσες πολλές γνώμες μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα! Και γι αυτό βέβαια δεν ευθύνεται ο δίσκος, αλλά η ψυχολογία μου.

Κάτι άλλο που μ αρέσει πολύ αυτή τη στιγμή, είναι ότι για κάποιο λόγο δε μου κολλάει ποτέ ένα τραγούδι του δίσκου! Μου κολλάει όλος ο δίσκος! Αυτή τη στιγμή μπορεί για παράδειγμα να έρχεται στ αυτιά μου το Η Ελλάδα καίγεται και μετά από λίγο να μου ρθει το Η αιτία είσαι εσύ. Το ένα τραγούδι ξαφνικά διαδέχεται το άλλο. (Κι ύστερα προσπαθούν όλοι να καταλάβουν πού βρίσκομαι όταν μου μιλάνε και γιατί δεν καταλαβαίνω τι μου λένε!) Επίσης, έχω πάθει αυτό που παθαίνω συνήθως με τους καινούριους δίσκους: τις τελευταίες δε μπορώ να κοιμηθώ αν δεν παίζει ο δίσκος! Σήμερα δε, ακούω τα τραγούδια κι εκπλήσομαι! Είναι λες κι άλλαξα αυτιά! Μου φαίνονται τόσο διαφορετικά! Τόσο ωραία! Κάθε φορά που τα ακούω ανακαλύπτω και κάτι καινούριο! Στην ερμηνεία, στη μουσική...

Επίσης, κάτι που με ευχαριστεί πάρα πολύ είναι ότι αυτή η φωνή μπορεί να τραγουδήσει πραγματικά τα πάντα! Τραγουδάει το "Ανοίγω το στόμα μου", αλλά τραγουδάει και το "Η αιτία είσαι εσύ"! Τραγουδάει το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", αλλά τραγουδάει και το "Θα 'ρθω να σε βρω"! Και μάλιστα εξίσου ωραία! Ειδικά σε μερικά τραγούδια όπως "Η Ελλάδα καίγεται", "Η αιτία είσαι εσύ" κλπ. τραγουδάει λες κι είναι ένα παιδί 20 χρονών! Με τέτοια φρεσκάδα! Είναι τέλειο!!

Τέλος, νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη για τις βαριές κουβέντες μου, και απ τον Γιώργο Νταλάρα, είτε τα έχει διαβάσει είτε όχι, αλλά και από τους φίλους -μέλη του forum που ενδεχομένως και να εκνεύρισα μ αυτές τις εκφράσεις. Έκανα λάθος! Συγνώμη :(

Αυτά ως προς τα τραγούδια.

Για το βιβλιαράκι θα έλεγα ότι θέλω οπωσδήποτε (δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει απ τη στιγμή που έχουν τυπωθεί -φαντάζομαι πολλά- αντίτυπα) να ξανάβγαινε αυτό το βιβλιαράκι με τους στίχους, δημιουργούς, μουσικούς στα 2 τελευταία τραγούδια που λείπουν! Όσο για τα περί γραμματικής, νομίζω πως θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικοί. Δεν είναι και τόσο δύσκολο!

Και μια παρατήρηση: στην αρχή (πάλι λόγω της μαυρίλας) σχεδόν με είχε στενοχωρήσει το γεγονός ότι σε όλες τις φωτογραφίες έχει βγει σοβαρός έως και θυμωμένος! Θα ήθελα και καμιά φωτογραφία να χαμογελάει Αλλά είναι πολύ ωραίες φωτογραφίες! Και πιστεύω πως άλλη μία παράλειψη του ενθέτου είναι ότι δεν αναγράφεται/αναγράφονται ο/οι φωτογράφος/οι!

Όσο για τη θήκη, μακάρι όλα τα CD που θα βγουν στο εξής και θα προορίζονται για πλαστική θήκη, να έχουν τέτοια θήκη! Μπορεί αυτές οι θήκες να δυσκολεύουν λίγο εμάς τους σκανεράκηδες αλλά είναι από κάθε άποψη πολύ πιο λειτουργικές σε σχέση με τις παλιές!

Αυτά

Υ.Γ.: Ναι. Είμαι η ίδια που πριν μερικές μέρες έβριζα...

Υ.Γ.2: Τελικά δεν πάω καθόλου καλά, έτσι; :lol:

[Geske 37]

Ο συνθέτης Κυριάκος Παπαδόπουλος έχει κάνει τις ενορχηστρώσεις μόνο στα δικά του τραγούδια("Η Ελλάδα καίγεται", "Σε φεγγάρια λυπημένα", "Μη ξεχνάς το φαντάρο")...

Αυτό δεν το ήξερα, αφού έχω προς το παρόν πληροφορίες μόνο από το τόπικ εδώ (δεν έχω τον δίσκο ακόμα, αν και το άκουσα - θα φτάσω Ελλάδα σήμερα και θα το πάρω).

Για τα τραγούδια του συγκεκριμένου συνθέτη, το μόνο που έχω να πω που να λέγεται δημόσια είναι ότι δεν απευθύνονται σ' εμένα.

Π.χ. για το «Η Ελλάδα καίγεται», βλέποντας και ποια μέρα βγήκε... αήτε να βρεθεί κάποιον να γράψει λίγο πιο άξιο θρύνο για την Πάρνηθα!

Για την ηχητική ατμόσφαιρα του δίσκου, μπορεί να έχει την τελική ευθήνη ο Νταλάρας, αλλά δεν πιστεύω ότι την έφτιαξε - ξέρουμε ότι ξέρει να παίζει τα περισσότερα όργανα, αλλά δεν τον βλέπω να προγραμματίζει synthesizers, έτσι;

[Tasos 3]

Για την ηχητική ατμόσφαιρα του δίσκου, μπορεί να έχει την τελική ευθήνη ο Νταλάρας, αλλά δεν πιστεύω ότι την έφτιαξε - ξέρουμε ότι ξέρει να παίζει τα περισσότερα όργανα, αλλά δεν τον βλέπω να προγραμματίζει synthesizers, έτσι;

Ο Νταλάρας στο δίσκο παίζει : ούτι, ακουστική κιθάρα, τζουρά και κρουστά.

Στο τραγούδι "Σε φεγγάρια λυπημένα" του Κυριάκου Παπαδόπουλου παίζει ούτι. Στο κομμάτι αυτό παίζουν μεγάλοι μουσικοί, όπως ένας Λευτέρης Ζέρβας κι ένας Χρίστος Τσιαμούλης!

Δεν γνωρίζω αν ο Νταλάρας ξέρει να προγραμματίζει συνθεσάϊζερ, αλλά γνωρίζω ότι έχει πάντα την τελική ευθυνή ενός προσωπικού του δίσκου!

’ρα τα τραγούδια του Κ. Παπαδόπουλου, όπως μπήκαν στο δίσκο, άρεσαν στον Νταλάρα κι είχαν την έγκρισή του.

[Geske 37]

Ο Νταλάρας στο δίσκο παίζει : ούτι, ακουστική κιθάρα, τζουρά και κρουστά.

Μα αυτό ακριβώς εννοώ.

Παίζει ο Νταλάρας ούτι, ο Ζέρβας βιολί, κλπ, και πνίγονται οι ήχοι των οργανων και παίξιμού τους σ' αυτά τα άσχημα ηλεκτρονικά, προγραματισμένα, μηχανικά ψευδονιαουρίσματα. Μπλιάχ!

Γούστα είναι αυτά. Αλλά... Θυμάσαι τον Νταλάρα να λέει σε ραδιοφωνική συνέντευξη: «εμένα με φωρτώνει ο ήχος του ουτιού...»;

Πραγματικά πιστεύεις ότι για τον ήχο αυτού του δίσκου μιλούσε;

Κατά τ' άλλα, μην νομίζετε ότι έχω μόνο γκρίνιες!

Η «Ομόνοια» πήγε ευθίας στα μεγάλα κολλήματά μου........

[Theodore 1,027]

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για όλα αυτά που γράφονται για τον μοντερνο ήχο.

Οταν είσαι μάστορας σε κάτι -πραγματικός μάστορας- μπορείς να χρησιμοποιείσεις τα πιο απλά εργαλεία και να φτιάξεις αριστουργήματα.

Φανταστείτε έναν καταπληκτικό ξυλουργό ο οποίος σκαλίζει το ξύλο με σφυρί και κοπίδι και φτιάχνει αριστουργήματα όπως τέμπλα ναών και σκαλιστά έπιπλα. Τεράστια δουλειά για να γίνει με το χέρι. Όμως την έχει μάθει και την κάνει με τόση δεξιοτεχνία που είναι δύσκολο να την κάνει αλλιώς. Όταν λοιπόν σε αυτόν τον ξυλουργό συστήσει κάποιος τα νέα ηλεκτρικά εγραλεία (σέγες, κορδέλες, πλάνες) στην αρχή θα τα αρνηθεί λέγοντας πως θα καταστρέψουν την δουλειά του και πως δεν είναι δυνατόν να φτιάξουν τόσο ωραία έπιπλα όπως τα εργαλεία χεριού. Όταν όμως ο μάστορας τα δοκιμάσει, θα δει πως τελικά κάποια κομμάτια της δουλειάς μπορούν να γίνουν με αυτά τα εργαλεία, και επειδή είναι μάστορας και ξέρει που να τα χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι τέλειο.

Αντιπαραβάλοντας τώρα τα λεγόμενα αυτά με τον Γιώργο Νταλάρα ασφαλώς καταλάβατε ποιος είναι τι. Είμαι σίγουρος λοιπόν πως ο Νταλάρας ξέρει να χρησιμοποιεί τα νέα μέσα. Μην ξεχνάτε πως είναι μπροστά απο την εποχή του και ότι κάνει τώρα μας φαίνεται παράξενο, αλλά μετά απο λίγο καταλαβαίνουμε την αξία του. Ή μήπως είναι η πρώτη φορά που βάζει ηλεκτρονικούς ήχους σε ταγούδια του; Μήπως ξεχάσατε την πειραγμένη φωνή του στην εισαγωγή απο την "άσφαλτο που τρέχει"; "Τα βεγγαλικά σου μάτια"; Το "θα'ρθω να βρω"; Τελικά δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιείς κάτι νέο, αλλά ΠΩΣ το χρησιμοποιείς. Και εδώ τουλάχιστον γίνεται διακριτικά. Στο κάτω κάτω μήπως δε θα πρέπει να "ψειρίζουμε" τόσο πολύ όλες αυτές τις τεχνικές λεπτομέρειες;

[Apostolis 2,082]

Έρχεται η ξαδέλφη μου και μου λέει:

- Θα μου βάλεις αυτό το νέο τραγούδι του Νταλάρα που μου αρέσει πολύ?

- Ποιό λες?

- Το "Θα περιμένω εδώ" του Χατζηγιάννη... Ποιο άλλο?! Επιτέλους είπε και ένα τραγούδι της προκοπής ο Νταλάρας...! Πάλι καλά που του έγραψε τραγούδια ο Χατζηγιάννης...

Και εγώ τώρα αναρωτιέμαι... Αν πηδήξω από τον 1ο όροφο, θα σκοτωθώ ή πρέπει να ανέβω στην ταράτσα?

Και αυτή την εντύπωση πιστεύω οτι την έχει αρκετός κόσμος.

[Νταλαρόφιλη 1,305]

Και εγώ τώρα αναρωτιέμαι... Αν πηδήξω από τον 1ο όροφο, θα σκοτωθώ ή πρέπει να ανέβω στην ταράτσα?

Έλα πρώτα στο Ηρώδειο και μετά βλέπουμε

[marochr 4,538]

Και εγώ τώρα αναρωτιέμαι... Αν πηδήξω από τον 1ο όροφο, θα σκοτωθώ ή πρέπει να ανέβω στην ταράτσα?

Έλα πρώτα στο Ηρώδειο και μετά βλέπουμε

Εγώ πάλι λέω να ανέβεις στην ταράτσα και να πηδήξεις.

Το έχουμε δει και στον "Παλιό Στρατιώτη", δε θα πάθεις τίποτα! :lol: